Buzet, 11 april 2009. Dat Hangar Flying zich niet exclusief bezighoudt met grote passagiersvliegtuigen of met supersnelle gevechtsvliegtuigen is ondertussen wel duidelijk. Op onze zoektocht naar het kloppend hart van de luchtvaart belandden we in Buzet (EBBZ), te midden van de Henegouwse velden.
 | Een overzichtsfoto van de ‘ulmodroom’ te Buzet. Er bestaan plannen om de baan 16/34 uit te breiden tot een lengte van 550m. |
Het vliegveld, met een 16/34 graspiste van 280 meter, is gelegen langs de autosnelweg E420, tussen Nijvel en Charleroi. Het terrein wordt uitgebaat door Confluence, een coöperatieve vennootschap dat werd opgericht door Pierre Saint-Germain, Luc Borreman en Dimitri Caloussis. Luc, onze gids vandaag, begon te vliegen in 1973 en heeft ondertussen ettelijke duizenden vlieguren op alle mogelijke ultralichte types verzameld. Momenteel is hij instructeur op de Coyote en Polaris. Yves Borreman, broer van, houdt zich op het vliegveld bezig met parapente- en paramotoropleidingen (www.parapenteconfluence.be).
 | Luc Borreman, één van de drijvende krachten achter Confluence, poseert in de cockpit van de Fk 14 Polaris. Deze ULM van Duitse makelij behoort tot de topklasse van het ULM gamma. |
 | Een zicht in één van de oudere loodsen van het vliegveld. Op de voorgrond staat een Polaris, achteraan staat een Rans Coyote. |
In de onmiddellijke omgeving van het terrein bevinden zich enkele dorpskernen en woongebieden. Luc Borreman : “Door een strenge naleving van de afspraken met de buurtbewoners hebben we geen enkel probleem om hier te vliegen. Onze buren weten dat we strikte gedragsregels opleggen aan onze piloten”. De uitbaters stellen het veld enkel open voor ultralichte motorvliegtuigen en parapentes/paramotors. “Een sportvliegtuig produceert een hoger aantal decibels en de circuits om aan te vliegen op de baan worden groter. Aangezien het veld ingesloten is tussen woonkernen zou dit de buurtbewoners meer hinder opleveren. Dat willen we absoluut vermijden”: aldus Luc. Ten zuiden wordt het veld begrensd door de CTR van de luchthaven van Charleroi. De nadering kan dus alleen via een noordelijke en oostelijke corridor. Op het vliegveld staan ongeveer 50 ULMs gestald. De hangars werden voorzien van voldoende poorten die zowel voor- als achteraan geopend kunnen worden. Je kan dus zonder moeite je eigen toestel buiten zetten.
 | Op het terras van taverne/restaurant ‘Le P’tit Zinc’ kan je altijd terecht voor een natje en een droogje. Wat is er beter dan een zitje met uitzicht op de vliegtuigen voorzien van een lekker pintje? |
Coyote en Polaris
Naast het uitbaten van het vliegveld, ook wel een ‘ulmodroom’ genaamd, en het opleiden van nieuwe ULM piloten is Confluence ook actief als verdeler van de Rans Coyote (VS) en de Fk 14 Polaris (Duitsland). De Rans Coyote, het ‘instapmodel’, heeft zichzelf al uitvoerig bewezen. Met de Coyote is men erin geslaagd om uitstekende vliegeigenschappen en comfort te combineren in een gemakkelijk te onderhouden toestel. Deze Rans mag er dan wel niet echt elegant uitzien op de grond, maar eens het ‘lelijke eendje’ opgestegen is ontpopt het zich tot een sierlijk en goed handelbaar vliegtuig.
De Fk 14 Polaris, een ontwerp van B&F Technik Vertrieb, vertegenwoordigt het andere uiterste van het ULM gamma. Dit gestroomlijnde toestel is in staat om topsnelheden van 290 km/u te halen en moet dus zeker niet onderdoen voor toestellen uit de lichte luchtvaart. Ondanks de hoge topsnelheden blijft het toestel ook bijzonder goed handelbaar en volgens Luc is het niet moeilijker te vliegen dan de Coyote. Het is natuurlijk beter eerst te leren stappen alvorens te lopen.
 | De Rans Coyote kan volledig aangepast worden aan ieders wensen. Zo is hij verkrijgbaar met een neuswiel of met een staartwiel. |
 | Veel van de eigenaars van ultralichte motorvliegtuigen sleutelen zelf aan hun machines. Dit is volgens de wet toegelaten, de eigenaars moeten enkel bewijzen welke aanpassingen zij hebben uitgevoerd aan hun toestel. Het spreekt vanzelf dat de modificaties de veiligheid van het toestel niet in gevaar mogen brengen. |
Het ULM vliegen wint in België aan populariteit, zeker als je gaat vergelijken met de lichte luchtvaart. Toch merkt men ook hier een ‘vergrijzing’ van de piloten. Men slaagt er steeds minder in om jongere piloten aan te trekken. Luc ziet hiervoor drie redenen. Het vliegen wordt steeds duurder, ook het ULM vliegen. Veel jongeren kunnen of willen er niet zoveel geld aan spenderen. Ten tweede geeft hij aan dat jongeren vinden dat het vliegen uit de mode is. In de hedendaagse berichtgeving komt luchtvaart te vaak aan bod als iets negatief (geluidsoverlast, ongevallen, …) en het is dus niet meer zo “cool” om je vliegbrevet te halen. Een laatste reden is dat jongeren luchtvaart zien als iets voor ‘oude(re) mensen’.
 | De OO-F50 is zonder twijfel één van de mooiste Coyotes in de loodsen van het vliegveld. De cockpit werd simpel doch stijlvol met hout afgewerkt. |
Earth Challenge
Dat ULM vliegen zich niet hoeft te beperken tot de landsgrenzen bewijzen de mensen van Earth Challenge (www.earthchallenge.be). Op 3 april 2009 vertrok een ploeg van zeven Belgische piloten vanuit het Australische Sydney naar België. Op zich niet zo speciaal, zou je denken, ware het niet dat ze die tocht van om en bij de 28.000 km gaan afleggen in vier Coyotes. De route moet in twee etappes afgelegd worden. Het eerste deel van de reis zal hen tot in Thailand brengen. Omwille van de moessons die dat gebied kunnen teisteren zal de trip worden onderbroken en in oktober worden verder gezet. Eind november verwachten we de zeven avonturiers in België.
Je moet het niet meteen aan de andere kant van de wereld gaan zoeken. Op de site van Patrick en Danielle Dupont (www.dreamplanet.tk) kan je de fotoreportages vinden van de reizen die ze met hun Coyote F-JYLR gemaakt hebben. Dit toestel staat geparkeerd in een van de loodsen van Buzet.
 | De cockpit van deze Polaris is niet meer te vergelijken met deze van een ULM van de eerste generatie. De ‘glazen’ cockpit doet ook hier zijn intrede. |
 | Met de invoering van het Koninklijk Besluit van 21 oktober 2008 bedraagt de hoogst toegelaten opstijgmassa van een ULM die plaats biedt aan twee personen en uitgerust is met een noodvalscherm 472,5kg.740
|
Het vliegveld van Buzet is een levend voorbeeld van de evolutie die het ultralicht vliegen in ons land doorgemaakt heeft. De ULM van vandaag lijkt in de verste verte niet meer op de ULM uit de beginperiode waar de piloot de luxe van een gesloten cockpit niet kende. Het vliegveld mag dan wel een voorbeeld zijn van die evolutie, toch is men z’n roots hier niet vergeten. Hier hangt nog de ‘weekendambiance’, versterkt door de aanwezigheid van een terras waar men na een vlucht kan nakeuvelen met familieleden of andere piloten. Een bezoekje waard, een aanrader van de redactie!
Kevin Cleynhens
Foto’s: Paul Van Caesbroeck
