Ursel, 23 juni 2017. Het is prachtig zomerweer en dus prachtig vliegweer. Op het NATO-vliegveld van Ursel hebben zich rond de Mustang Scat VII een groep mensen verzameld met daar pal midden in, de zeer bekende figuur van Dirk Desplenter, nu helemaal aan het einde van zijn vliegcarrière en dat wordt vandaag gevierd.
Lieven Lavaert, piloot van de Mustang en Kurt Plyson, organisator van Urselavia helpen het feest op gang met een kleine ronde fundraising om Dirk Desplenter een vlucht aan te bieden in de Mustang. Desplenter heeft nergens weet van als hij naar Ursel wordt gelokt onder het voorwendsel een reünie mee te gaan maken van de befaamde ex- Kortrijkse Flying Legends (Landuyt Oldtimers).
Op Ursel wachten vrienden en sympathisanten hem op en natuurlijk weet de luitenant-kolonel BD haast meteen dat hem een tribute te wachten staat. In de Mustang! Nog eens vliegen! Meteen krijgt Dirk zijn oude vliegtuniek uit de tijd van de Flying Legends aangetrokken die hem warempel nog steeds past en de strepen van luitenant-kolonel op de schouders heeft. Er kan waarachtig nog een grapje af. Desplenter is zeer gekend voor zijn hele droge humor waar we altijd verschrikkelijk om moeten lachen.
In zijn zwarte tuniek stapt de man, al een heel klein beetje op leeftijd (°1935) in het gevechtsvliegtuig uit WOII. Hij, die in zijn militaire loopbaan vele soorten fighters heeft gevlogen, ook bij bevriende naties, en vooral met de F-104 Starfighter waarmee hij tijdens ballistische vluchten hoogterecords bereikte. Hij was ook reserve bij ‘the Slivers’ (met Cdt De Vlieger).
Dirk: “Inderdaad; ik ben een man van extremen! Weet je, … ik vloog als prille dertiger in de F-104 Starfighter ballistische vluchten voor de luchtmacht. Ik droeg daarbij een ruimtepak en haalde een recordhoogte van maar liefst 93.000 voet of 28.300 meter hoogte (FL930). Daarnaast vestigde ik in de F-104 een snelheidsrecord van maar liefst Mach 2.18 (2.700 km/h).
Dirk, mentor van zovele piloten, luistert nu ’s zelf aandachtig naar de briefing in plaats van die zelf te geven, krijgt de parachute aangegespt, oefent de noodprocedures en wordt netjes in de back seat geholpen. En daar gaat hij dan, de gefêteerde, de lucht in voor heel wat acrobatische figuren boven vliegveld Ursel.
Met het opperbeste terrasjesweer, mag nu de drank aanrukken waarna ook nog later een kleine fotomontage te zien is met onder onze held in de Hawker Fury.
Dirk Desplenter was actief bij de Belgische Luchtmacht van 1956 tot en met 1986 en eindigde zijn loopbaan als luitenant-kolonel. Hij leerde vliegen op de diverse types die toen gangbaar waren bij de Luchtmacht; van de Gloster Meteor over de Hawker Hunter en Fouga Magister tot nog op het laatst de Alpha Jet.
Nadien werd Desplenter actief in de burgerluchtvaart en vloog er vanaf Wevelgem ook weer een hele reeks vliegtuigen. Dirk: “Het mooiste toestel dat ik er ooit vloog was dat waar ikzelf in zat. Je trekt het vliegtuig aan als een jas en het vliegtuig mag blij zijn dat het mee mag op stap!”
Desplenter kan verhalen vertellen als geen een. Hij vloog in zijn jonge jaren ooit een Fieseler Storch. Met zo’n toestel hadden de Duitsers in WOII Mussolini bevrijd die gevangen zat op een ongelooflijk ontoegankelijke plek. De Fieseler kan op een kleine oppervlakte opstijgen en landen, “zelfs op een zakdoek”.
Dirk: “Ik vloog boven de toren van Wevelgem, er was een hevige tegenwind en weet je wat; ik bleef er hangen, pal tegen de wind in. De man op de toren begon daar te vloeken en te roepen omdat ik bij die harde wind, gewoon boven ‘zijn’ toren bleef hangen, hetgeen niet mocht. Maar ik raakte niet vooruit, hij bleef woedend; een patstelling die naar zijn mening te lang aansleepte.” Ooit presteerde Dirk Desplenter het om in dezelfde vliegmachine effectief achteruit te vliegen!
Deze Fieseler Storch is dan later ontmanteld geworden en verscheept naar de VS om er een film mee te stofferen. Het was alsdan het enige toestel uit WOII dat nog luchtwaardig was. Het is achteraf gebleken dat die unieke Fieseler voor geen geld naar de States is verkocht !
Moeilijk te zeggen ook, hoe vaak Speedy een vliegtuig in nood aan de grond zette. Hij werd daarom al eens met ’n schuin oog bekeken door de luchtmacht-brass, maar hij overleefde dan toch maar iedere aanslag op zijn leven.
 | Speedy onderste boven, in 1981 in de SF.260M ST-28. |
 | En het feest kon beginnen. Leuk detail: Speedy speelt al eens gitaar. |
Tekst: Jan Vanhulle & Guido Bouckaert
Foto’s: Jan Vanhulle, Inge Desplenter & beeldbank Airport Community EBKT
