Spa-Francorchamps, 25, 26, 27 augustus 2017. Grand Prix Formule 1. Claudine Aubinet van Hostellerie Le Roannay glundert, het prachtige helikoptervliegveld (EBFR) van haar hotel-restaurant lijkt wel een toevluchtsoord voor buitenmaatse vogelsoorten te zijn geworden.
Niki Lauda
Uit alle windstreken – en voornamelijk uit Brussel, Luik en Maastricht – komen de wentelwieken aangevlogen. In alle kleuren en groottes, van grote mussen als een Robinson R44 tot vliegende olifanten als een Agusta A109. “En zeggen dat hier vroeger enkel koeien flaneerden”, lacht ze. Vandaag zijn haar gasten niet van de minste: Formule 1-legende Niki Lauda, Mercedes-teambaas Toto Wolff, de Finse Mercedes-piloot Valtteri Bottas, de Duitse Ferrari-piloot Sebastian Vettel, en talloze anderen van goeden huize of in goede doening. Zoveel is zeker, de economie trekt aan, zakenlui houden niet langer meer de vinger op de knip en laten zich royaal naar exclusieve evenementen vliegen.
Helikopterpiloot Jasmine Gagelmans (33) was er het hele weekend in de weer met de blauwe Airbus Helicopters AS355 Ecureuil (OO-HSM) van Heli Service Belgium (www.heliservicebelgium.be) vanuit Brussel en Luik, en daarbuiten met haar pogen af te spreken gaf meteen agendaproblemen vanwege druk, druk, druk.
Njet
Mocht het ten huize Gagelmans aanvankelijk nooit zo’n vaart hebben genomen, het ouderlijke buitenverblijf aan de rand van het vliegveld te Zoersel ging daarbij een rol spelen.
Hoe de kleine Jasmine er ook door het vliegen gefascineerd raakte, haar poëzie-albums ging vullen met al wat met vliegen te maken had, er zo graag in de lucht had willen getrokken worden bij de Belgische Luchtkadetten, het werd een njet.
Vliegen is gevaarlijk, zo stelden haar ouders. Dan maar enige jaren wachten tot de tegenstand zou gaan liggen om het bij Defensie te gaan proberen, maar die bleken haar niet in huis te willen nemen: haar gestalte deze keer. 2,5 cm ging ze verwijderd blijven van haar dromen. In lengte van jaren nog zoveel meer.
 | Op de Fly-In van Zoersel zo’n twintig jaar geleden. De vliegmicrobe, niet zichtbaar voor het menselijke oog, kreeg de fotograaf mèt zijn lens ook niet in beeld gebracht. (Foto Jef Gagelmans). |
Mevrouw Gagelmans
Computerwetenschappen gaan studeren aan de K.U.Leuven, er een Master of Science behaald en terechtgekomen in een vakgebied als ‘Artificiële intelligentie met toepassingen in de bio-informatica’. In eigen land bleek er echter weinig werk voorhanden te zijn dat haar aansprak. Gaan doctoreren en een carrière als wetenschapper in te slaan, spraken haar nog minder aan.
Een aggregaatsdiploma behaald en Jasmine Gagelmans werd leraar informatica en wiskunde in het secundair onderwijs. De talloze interims, de hoge werkdruk, de verschillende lespakketten van school tot school, de constante onzekerheid om werk te hebben, het ging binnen de kortste keren mevrouw Gagelmans’ wereld niet worden. Toch hield ze het drie jaar vol. Jasmine: ”Het opvoedkundige aspect was de spreekwoordelijke druppel. Tegen jonge mensen waarvan je toch al een zekere volwassenheid verwacht steevast opmerkingen te moeten maken als ‘doe je voeten van de bank’ en dergelijke. Neen, daar wou ik moeite noch tijd insteken. Komen daarbij de lesvoorbereidingen en de dagelijkse stress. Alle respect voor leerkrachten die het dagelijks kunnen opbrengen, maar was ik blij het onderwijs te kunnen verlaten.”
Florida, US
Inmiddels 26 geworden, een job die haar niet kon boeien, een onbestemd toekomstbeeld voor ogen moeten houden; Jasmine ging alvast haar zinnen verzetten met het zweefvliegen. De weerstand van thuis bleek overigens gekeerd te zijn, haar passie kon er niet langer worden genegeerd. Van vliegen haar beroep te kunnen maken, mocht ze nu zelfs met de hulp van haar ouders gaan afwegen: en wàt moet dat straks allemaal gaan kosten?
De keuze viel op de Bristow Academy in het Amerikaanse Florida, een intense opleiding voor helikopterpiloten met een kleine kans op werk achteraf bij de met de vliegschool gelieerde Bristow Group. Op nauwelijks elf maanden was Jasmine er klaar met de CPL (H) en de frozen ATPL (H).
Bij de Bristow Group in het Schotse Aberdeen aan de slag kunnen gaan. Goedbetaald werk, maar als een veredelde buschauffeur werknemers over en weer gaan vliegen naar offshore olieplatformen zou weinig afwisseling hebben gebracht. No thanks! Het behalen van instrument rating en twin type rating bij de Bristow Academy in het Engelse Gloucester waren eerder meer opwindend geweest. En wat een gat is Aberdeen toch!
Working class hero
Back home. Een eerste werkervaring bij een bescheiden helikopterbedrijfje als tweede piloot voor het in kaart brengen van hoogspanningslijnen, het controleren van pylonen, intense luchtarbeid samen met een camera crew, en dan helemaal in de plooi gevallen bij Heli Service Belgium te Sint-Pieters-Leeuw – haar huidige werkgever. Sinds 25 jaar en met 10 hefschroeftuigen een maatgevende onderneming. Met werk zat voor de meest diverse opdrachten. Jasmine: “Dagelijks het netwerk van de oliepijpleidingen Antwerpen-Charleroi controleren is er vaste prik. Je weet maar nooit: omgevallen of afgezaagde bomen, een vuurtje stoken in de buurt, graafwerken door doe-het-zelvers, elke dag kunnen er risico’s opduiken.”
Aandoenlijk zijn ook de huwelijksaanzoeken vanuit de lucht met in regel een bloednerveuze jongeman terwijl het meisje nog in het ongewisse moet blijven natuurlijk. Jasmine: ”De eerste keer dat ik zo’n huwelijksaanzoek vloog, bleken de letters veel te klein te zijn. Daarna de aanstaande bruidegoms bij het boeken van hun vlucht steevast op de H van onze heliport gewezen. Minstens zo groot moeten uw letters zijn!”
 | Met ingevlogen disk jockeys op het Nederlandse dance festival The Flying Dutch 2016. Jasmine in het kraakwit en het gitzwart. Jasmine feestelijk. (Foto archief Jasmine Gagelmans) |
Luchtfotografie, film- en televisie-opdrachten, wielerkoersen volgen; het is leuk wieken voor Jasmine Gagelmans, en precisiemanoeuvres zoals hijswerk of brandbestrijding met zogenaamde Bambi Buckets – het met een speciale zak opscheppen en uitstrooien van duizenden liters water boven vuurhaarden – zou ze wat graag willen toevoegen aan haar curriculum vitae. Jasmine: “Kortom, aerial work met de nadruk op work. Waarvoor een helikopter een helikopter is, en geen vliegtuig.”
Dan kan ze al die tijd een flight suit of het blauwe werkpak dat haar zo comfortabel zit, aanhouden. Te prefereren op een krakend wit hemd en een gestreken zwarte broek. A working class hero is something to be, zo wist John Lennon al.
En straks de MUG-helikopter van het Sint-Jansziekenhuis in Brugge gaan bemannen is ook een item op haar bucket list. Jasmine:” Dat wordt pas het echte helikoptervliegen. Erg intensief. Uitrukken met de arts naar onbekende plaatsen, snel de omgeving kunnen inschatten naar obstakels, een veilige landingsplek kunnen uitkiezen en eens de patiënt stabiel is terug vertrekken. Ik kijk er naar uit!”
Seksisme
De vliegerij, het blijft een mannenwereld, het helikoptervliegen niet in het minst en dat stereotype rolmodel blijft soms ook vrouwen parten spelen. Jasmine: “Toen ik na een static van een Robinson R22-tweezitter met een vriendin als passagier wou terugvliegen naar Sint-Pieters-Leeuw, vroeg een omstaander spontaan en erg verbaasd: ‘En wààr gaat de piloot nu zitten?” (lacht)
Was het geenszins verkeerd bedoeld, dan heeft commercial helicopter pilot Gagelmans ook andere ervaringen. “Mooi pakje voor de show, hé, kind!”, zo kreeg ze onlangs te horen op een fly-in. Jasmine: ”Ach, dergelijke seksistische opmerkingen komen veelal van oudere mannen die mijn grootvader zouden kunnen zijn. Ze verdrinken eigenlijk in het niets bij de talloze positieve reacties. Je kan er maar beter eens goed mee lachen!”
Sierra Wing Commander
Met 1500 vlieguren als pilot in command hoeft Jasmine overigens helemaal niet van zich af te bijten. Met oorbare trots draagt ze alvast haar vierstrepenschouderstukjes – I Am The Boss. En dat gaat ze willen blijven.
Sierra Wing Commander staat alleszins onder haar bevel – haar indrukwekkende titel ten spijt. En komt haar baasje aangevlogen dan kijkt ze vrolijk blaffend naar omhoog. Kan Jasmine geen opvang voor haar regelen, dan mag ze immers mee naar het helihaven in Sint-Pieters-Leeuw. Quebec Piper Squadron Leader is besteld en moet nog worden geboren maar een hondenleven zal ze wel niet moeten leiden.
Haar vriend Xavier, ook gek van aviation, is ondertussen druk bezig met het behalen van zijn PPL (A). Zou zijn koosnaampje X-ray kunnen zijn?
Luca Swinnen
