Zaventem, Brucargo, zomer 2012. Ruim 500.000 ton goederen worden er jaarlijks verscheept. Gert Verhoeven (nu 46), hoofdinspecteur bij de Federale Gerechtelijke Politie, had vraagtekens bij bepaalde ladingen en geen zin om een speld in een hooiberg te gaan zoeken, zelfs geen twaalf dozijn. Hij parkeerde zijn gebanaliseerde auto aan het bekende tankstation van Shell. Samen met zijn ploeg had hij er afgesproken met een tipgever, toen er drie zware wagens aangereden kwamen waaruit gedecideerd een twaalftal mannen stapten. Dàt leek er erg link uit te zien. Alle alarmsignalen van de doorwinterde politieman sprongen op rood en met plankgas ging hij ervan door. Het is hem nooit duidelijk geworden of hij al dan niet in een valstrik zou zijn gelopen. Routine bij dat soort van undercoveroperaties kan immers dodelijk zijn en zijn tipgever had in ieder geval verbrand kunnen worden. Zwaar banditisme in kaart brengen, drugstrafieken fileren, het is bijna twintig jaar Gert Verhoevens wereld geweest. Boeiend werk, slopend ook. Werd het gaandeweg zijn passie, zijn eerste liefde zou hij nooit kunnen vergeten: piloot worden.
Maar daarvoor lagen zijn kaarten eertijds nog niet klaar.
 | Hoofdinspecteur Verhoeven van de Federale Gerechtelijke Politie op de luchthaven van Zaventem, haast twintig jaar zijn uitvalsbasis. |
Pallieter
Branie en brains genoeg en toch bakte hij er tijdens zijn humaniora Wiskunde-Wetenschappen weinig van. Het flierefluiten van do mineur tot do mayeur lag hem beter. Geboren en getogen in Lier had hij allicht Felix Timmermans’ Pallieter graag tot zijn vrienden willen rekenen. Met slechts een C-attest op zak in het 5de jaar dreigde hij de humaniora te moeten opgeven. Het zag ernaar uit dat hij in een meer een technische opleiding terecht zou komen. Gert: “Daar wou ik helemaal niets van weten; ik wou én zou later piloot gaan worden en met een dergelijke opleiding – die ik overigens niet als minderwaardig beschouwde – zouden mijn kansen weleens kunnen keren. Koste wat kost wou ik mijn humaniora afmaken.”
“Goed, maar dan ga je op internaat”, zeiden zijn ouders. En Pallieter werd ingeschreven op het Damiaaninstituut in Aarschot. Geen gsm, geen tv op de kamers. Uiteraard ook geen meisjes en kijk, hij kreeg er zijn Wiskunde-Wetenschappen voor mekaar.
F-16-piloot
Ondertussen had hij ook reeds gesolliciteerd op een vacature voor een F-16-piloot bij de Belgische Luchtmacht. Twee weken lang werd hij in het selectiecentrum in Evere binnenstebuiten gekeerd. Van de honderden kandidaten bleven er een twintigtal over en Pallieter was erbij. Hij was wel teleurgesteld dat er uiteindelijk slechts drie plaatsen vacant waren. De toenmalige legerhervorming en de bezuinigingen op Defensie waren daar niet vreemd aan. Zijn droom viel in duigen.
Get a life! De Sabenaschool voor lijnpiloten had een elitaire reputatie, de toegangsproeven waren moeilijk, de opleiding was peperduur en enkel bestemd voor de happy few. Andere professionele vliegscholen kende ons land in die tijd nog niet.
 | Happiness established and grounded at the spotters place, named 07R/25L, of Brussels Airport. Left to right: Robbe, Finn, Kaat, first officer Gert, his wife Nele and Fleur. |
Op kot gegaan in Geel voor een opleiding tot industrieel ingenieur – dat kon later immers goed van pas komen als piloot – maar de jonge Verhoeven kon er zijn draai niet vinden. Gert: “Veel te theoretisch en vooral saai. Na vier maanden had ik het bekeken, ik zat op een bepaald ogenblik zo slecht in mijn vel dat ik plotseling naar huis belde en tegen mijn vader zei: “Da’s niks voor mij, ik ga bij de Rijkswacht!””
Rijkswachter
Op een drafje slaagde hij voor de selectieproeven, volgde hij met succes de opleiding en werd hij als jonge rekruut ingezet voor het klassieke werk, nl. ordehandhaving bij voetbalwedstrijden, betogingen en dergelijke.
In Antwerpen terechtgekomen, werkte hij eerst in de sectie clandestiene immigratie en tewerkstelling, hielp hij mee het beruchte Falconplein – waar de Russische maffia goedlopende filialen had – ‘opkuisen’ en was hij betrokken bij talloze huiszoekingen, inbeslagnames van illegale video’s en namaakmerkkledij, et cetera. Daarna patrouillewerk, razendsnelle interventies met een Golf GTI – nog steeds een begrip in de autowereld.
In de zomer van 1995 zette niet alleen de affaire-Dutroux het land op zijn kop, ook het beroep van rijkswachter en politieman ging op de schop. De grote politiehervorming kwam eraan en werd met lede ogen bekeken door de rijkswachters die door hun aantal helemaal opgeslokt zouden worden door het overwicht aan politiemensen. Ook de geheel andere beroepscultuur schrikte hen niet weinig af.
Met vele collega’s probeerde hij een nieuwe start te krijgen bij de toenmalige BOB (Bijzondere OpsporingsBrigade). Gert mocht zich na de selectieproeven tot de uitverkorenen rekenen en werd ondergebracht bij de afdeling Brussel-Halle-Vilvoorde die alle zware criminaliteit van de regio toegeschoven kreeg: gewapende overvallen, gijzelingen, gewelddelicten, et cetera. “Mee de beuk erin zetten, of de combi in”, zo luidde het ordewoord.
Nine Eleven
9/11. Op elke vlucht zat voortaan een terrorist, of tenminste: elke melding moest worden nagetrokken. Gert: “Een week later zat ik op de luchthaven van Zaventem om de collega’s te versterken en daar ben ik uiteindelijk 17 jaar blijven hangen. En altijd in burger, erg comfortabel bij het werken met bijzondere opsporingsmethodes en om informanten over de hele wereld te kunnen contacteren. In cafés, in auto’s, in dure restaurants of in troosteloze wijken die vaak meer weg hadden van een oorlogsgebied.”
Verdachte boekingen natrekken, cash- en drugskoeriers onderscheppen, noem maar op.
Na de aanslagen van 22 maart 2016 werd aan hoofdinspecteur Gert Verhoeven gevraagd om zich te specialiseren in het anti-terrorisme, zijn staat van dienst was immers zijn oversten niet ontgaan. Maar daarover wil hij niets kwijt. Eens politieman, altijd politieman.
Piper PA-46-350P Malibu Mirage Jetprop
Tiens, had hij zijn ambities om ooit piloot te gaan worden dan definitief opgeborgen? Privé alvast niet. Aan zweefvliegen gedaan, aan parachutespringen ook, op nauwelijks één jaar tijd de door vrijetijdspiloten zo begeerde Private Pilot Licence (PPL) behaald en samen met een boezemvriend en beroepspiloot diens pas aangekochte Piper PA-46-350P Malibu Mirage Jetprop overgevlogen van de Amerikaanse westkust naar Antwerpen.
Gert: “Als privé-piloot had ik intussen weliswaar leuke vluchten gemaakt doorheen Europa, toch bleef ik op mijn honger zitten: ‘Ga ik straks niet te oud zijn voor een beroepscarrière, ga ik de theorie wel aankunnen?’ Vooral dat laatste werd een uitdaging, het nieuwsgierig blijven reikhalzen naar die kennis – tenslotte viel de kostprijs van enkel de lessen best wel mee, om op z’n minst een ATPL-theorie (Airline Transport Pilot License) te kunnen behalen.”
Pallieter was allang weer een romanfiguur van de Fé geworden, stapels non-fictie om de liefst veertien vakken de baas te kunnen, werden nu Gerts gezellen.
Distance learning
Distance learning via cd-roms, afgewisseld met verplicht klassikaal onderricht in Antwerpen bij een Approved Training Organization (ATO), gespecialiseerde YouTube-kanalen raadplegen, tijdens zijn lunchpauzes de cursussen vastpakken, ’s avonds zich boven terugtrekken in zijn studeerkamertje, vrouwlief Nele die er koffie kwam brengen om hem wakker te houden, part-time gaan werken. Kortom, een zware tijd, ook voor zijn partner en zijn vier kinderen. Maar na achttien lange maanden mocht het resultaat er wezen: geslaagd met 93 procent.
Restte nog de praktijk, het duurste luik van de vliegopleiding met disciplines als SE/IR (Single Engine, Instrument Rating), ME/VFR/IFR (Multi Engine under Visual Flight Rules and Instrumental Flight Rules) en CPL (Commercial Pilot License).
Na wikken en wegen viel de keuze snel op Tsjechië als locatie aangezien dat slechts 1/3 van het tarief in Antwerpen kostte, waar enkel de training SE/IR was doorgegaan. MCC-scholing (Multi Crew Cooperation) in een full motion simulator Boeing 737-800 NG werd voor Gert gewoonweg het einde: “Hier dat beest!”
En toen ging het snel vooruit, en die haast kwam niet ongelegen: het spaargeld van de Verhoevens dreigde op te raken.
Blue Air, Boekarest
In 1989 werd de Roemeense dictator Nicolae Ceausescu ten val gebracht en standrechtelijk geëxecuteerd, in hetzelfde jaar werd ook de rigide reglementering in de Europese luchtvaart neergehaald. De beide feiten hebben uiteraard niets met elkaar gemeen, maar Roemenië werd geliberaliseerd en dat zou voortaan ook gelden voor het Europese luchtruim. Lagekostenmaatschappijen schoten als paddestoelen uit de grond, Ryanair werd een begrip.
Het jonge Roemeense luchtvaartbedrijf Blue Air laat zich niet graag een low cost carrier noemen, vanwege de connotatie met een zeer beperkte service en typeert zich liever als een smart flying operator met comfort op maat voor elke passagier.
 | Een Boeing 737-800 NG, vlucht OB6824, Brussels-Lasi (Romania), verlaat de piste 07R in Zaventem. Het jonge Roemeense Blue Air laat zich graag a smart flying operator noemen, wat zoveel zou moeten betekenen alscomfort op maat van elke passagier, en beschikt over 28 Boeings 737. Twaalf nagelnieuwe Boeings 737 MAX 8 zullen in 2019 de vloot uitbreiden. |
 | Het jonge Blue Air (www.blueairweb.com) heeft een bedrijfscultuur die het stokoude staatsbedrijf TAROM (Transporturile Aeriene Române) binnen de kortste keren het nakijken heeft gegeven en niet alleen op numerieke schaal. De florissante Roemeense luchtvaartonderneming werd onlangs uitgeroepen tot Europa’s beste goedkope luchtvaartmaatschappij in de 2018 Traveler’s Choice Awards door TripAdvisor, de reisplannings- en boekingssite. (Foto: Kevin Cleynhens) |
De solliciterende first officer Gert Verhoeven keek er alvast zijn ogen uit, op en top professioneel volgens de strikte European Aviation Savety Agency-normen (EASA) met veel aandacht voor zijn werknemers, piloten niet het minst.
Gert: “Het even jonge management heeft er gekozen voor een zogenoemde paperless cockpit en ander digitaal vernuft. Met een iPad worden niet alleen de documenten ingevuld, de vlucht voorbereid, of eventueel de navigatie ondersteund, met een crew app wordt de dienstregeling medegedeeld of kan je zelfs vakantie aanvragen.”
Vakantie aanvragen? Yes! In februari jongstleden werd de voormalige politieman er immers aangeworven en vandaag is hij zijn type rating voor een Boeing 737-800 NG aan het afronden onder het toeziende oog van line training captains.
Gert: ”Uiteraard eerst met full motion simulators, maar toen ik voor de allereerste keer de Boeing in de lucht trok, sprongen de tranen mij in de ogen. This is real flying now, man!”
“Soms sta ik wat onwennig naar mezelf te kijken met de vraag: “Zit jij nu echt aan de stuurknuppel van een airliner of is dit gewoonweg surreëel?””
Pasteibakker
Die realiteit heeft ook een keerzijde. Hoofdinspecteur Gert Verhoeven heeft er zijn vaste baan bij de Federale Gerechtelijke Politie voor moeten opgeven en ook 20% loon. Reken daarbij zijn verblijfskosten in Boekarest, waar de hoofdzetel van Blue Air is gevestigd en het plaatje is duidelijk.
Gert Verhoeven: “Twee jaar verlof zonder wedde heb ik kunnen nemen, uit te breiden met vier jaar – mits ik een nieuw medisch onderzoek onderga, als alles niet naar wens zou verlopen. Maar mocht ik bijvoorbeeld om medische redenen niet meer kunnen vliegen, dan loop ik ook het risico om over twee jaar niet meer naar de Federale Politie terug te kunnen. En sta ik op straat.”
Zijn oud-collega’s hebben hem in iedere geval van harte uitgewuifd: “Het gaat je voluit lukken, Gertje! Je strààlt gewoon!”
En over een neveneffect van die straling gesproken. Gert: “Iemand uit mijn kennissenkring dacht er allang aan om pasteibakker te worden. Mijn ongewone carrièreswitch heeft hem er blijkbaar toe aangezet om nu die stap te zetten. En als ik ook anderen kan inspireren om hun dromen na te jagen, dat ze er dan zonder uitstel voor gaan. Van je passie je beroep kunnen maken? Mooi, toch? En dat mijn passie mij handenvol geld heeft gekost, ga ik zo snel mogelijk pogen te vergeten!”
Luca Swinnen
Foto’s: Koen Kempeneers (https://koenkempeneers.be)
