Stow Maries, 4 juni 2022. Sinds kort kan het weer: in Good Old Engeland grasvliegveldjes aanvliegen die als pareltjes verborgen liggen in de plooien van het landschap. Je vindt ze al binnen het uur sportvliegen, eenmaal Dover voorbij. Blij dus dat we weer daarheen mochten, al het is er niet gemakkelijker op geworden na Brexit (zie kaderstukje) maar de mensen zijn er schattig gebleven!
Neem nu Suzanne Wood. Wat ’n lieve dame is me dat, zoals ze ons opwacht aan de landzijde van het historische vliegveld Stow Maries, geen ICAO-code. We schreven op het vliegplan ZZZZ want zelfs skyes had geen idee van het bestaan ervan. Geografisch is het veldje gelegen op 51° 40′ NB, 0° 39′ OL, en heeft als postadres Hackmans Ln, Flambird’s Chase, Chelmsford CM3 6RJ, Verenigd Koninkrijk. Opgelet: strikt PPR, toestemming vooraf tot landen is vereist (+44 1245 429134).
Het Engels vliegveldje aanvliegen, gelegen op een kleine lap grond (48 ha) en die dag bij buiig weer, lukte bij de derde keer en met vertoon van heel wat stuurmanskunst. I’m a pilot, trust me.
We kiezen in de mess van deze unieke Great War Aerodrome toch voor koffie, en groot is onze verbazing als Suzanne een liedje aanheft in onze taal. Voor we het beseffen zingen wij uit volle borst mee en stampen in hetzelfde ritme op de houten vloer. Suzanne is oer-Brits maar verblijft geregeld bij haar vrienden te Merelbeke bij Gent, vandaar haar kennis van vele Vlaamse liedjes die de revue passeren vooraleer de rondleiding aanvangt.
Stow Maries werd in 1916 aangelegd als het grootste van drie vliegvelden, 16 km tot 48 km van elkaar gelegen (Rochford en Goldhanger). Het werd de thuisbasis van de B-Flight van het 37 Home Defence (HD) Squadron, Royal Flying Corps. Het kreeg als opdracht het vrijwaren van London (50 km hier vandaan) tegen de invallen van de Duitse Zeppelins en Gotha-bommenwerpers. Die volgden gewoon de opwaartse rivieren waar ze dan door Sopwith Pups/Camels en B.E.2.’s van de Royal Flying Corps werden opgewacht zonder veel erg, tot een Britse vuurwerkmaker ontvlammende munitie bedacht waarmee de vijandelijke toestellen wel degelijk in brand konden worden geschoten.
Na in 1918 te zijn opgegaan in de Royal Air Force met verhuis in maart 1919 naar Biggin Hill, Kent (en verveld tot 39 Sqn) verloor het home defence vliegveldje alle reden tot bestaan en nam de landbouw het gebied weer over, incluis de vele gebouwen. De nieuwe eigenaar was een producent van melkproducten.
In de loop der jaren bleven alleen de bakstenen gebouwen overeind en verdwenen de houten loodsen. Her en der zijn nog de verankeringen ervan in beton te zien. Ook brak het melkerijbedrijf deuren en muren uit om ze te vervangen door brede toegangspoorten, wat heden wordt hersteld.
Thans bevat het terrein de grootste groep gebouwen van de Royal Flying Corps uit de Eerste Wereldoorlog en is het behoud ervan vandaag van groot historisch belang, zoals ook het Britse Heritage Trust erkende door het recent uitkeren van anderhalf miljoen pond voor verdere restauratie.
Het huidige Great War Aerodrome Stow Maries bezoeken is een heuse stap terug in de tijd. Vele gebouwen zijn al in oorspronkelijke staat terug gebracht, zoals de mess die de sfeer van toen prettig weergeeft. De maaltijden smaken er nu beslist beter dan indertijd. Vele andere gebouwen wachten op een opknapbeurt. Het zijn de officiersverblijven, het verblijf van de sergeanten-majoor (CSM), het verblijf van de dames-militair.
Andere gebouwen hebben een lugubere insteek, de opslagplaats van munitie met dubbeldikke baksteenmuren of het mortuarium waarvoor je een verblijf kan boeken voor de nacht. Kom achteraf niet klagen als bizarre geluiden je wakker hielden. Ook de smidse is intact en actief; je kan er een dag doorbrengen in het gezelschap van de smid. En er is een escape room waar je met gezin of vriendengroep kan worden opgesloten om zelf een uitweg te bedenken. Er zijn de garages voor het rollend materiaal waar één vierwieler, toen al, middels elektriciteit werd voortbewogen. Het hele pak batterijen van toen (2V) is nu vervangen door zes batterijen 12V.
Uiteraard is op dit WO I-vliegveld een vliegtuigloods opgetrokken met binnenin enkele fameuze WOI oldtimers, fantastisch didactische tuigen en fenomenaal precieze replica’s van historische vliegtuigen in aanbouw.
Bovendien zijn in de vele reeds gerestaureerde authentieke gebouwen musea ondergebracht die hun gelijke niet kennen, zoals het museum van communicatie. Van een kokertje voor het verzenden van berichten met de postduif tot het gebruik van morse.
Terloops prijzen wij ook het natuur gebonden aspect van deze site. Hier hebben diverse soorten uilen zoals kerk- en velduilen een onderkomen die zelfs met camera’s worden begeleid tijdens het broeden.
Voor luchtvaartfans is de Great War Aerodrome Stow Maries zoiets als Disneyland Parijs voor de kids. Wat ’n wondere wereld opent zich immers niet tijdens het bezoek.
Laten we alvast een afspraak maken voor 2030 als het huidige businessplan vervalt en de restauratiewerken beëindigd zullen zijn. Maar wie nu al belangstelling stelt in dit machtig mooi museum, een opsomming van de activiteiten is te vinden op www.stowmaries.org.uk
Voorbereidingen voor een vlucht naar Engeland per privévliegtuig
Dirk Van de Ginste beschreef voor Hangar Flying deze voorbereiding voor een vlucht over het Kanaal.
‘Wie naar Engeland wil vliegen in een privévliegtuig moet voortaan beschikken over een geldig paspoort dat het minstens nog zes maanden volhoudt vanaf je eerste bezoekdag aan The Good Old England … ID kaarten zijn niet meer nodig. Ze waren voor de Engelsen toch al onbekend, behalve dan ten tijde van die EU-gasten die van het continent kwamen en zo’n ding bijhadden. Na Brexit heeft de Engelse regering beslist: a passport … and that’s it! Reken 75 euro voor dit administratief document plus een daartoe bestemde foto op de juiste gemillimeterde maat, naderhand af te halen bij een ambtenaar met norse blik, zonder glimlach … 25 euro.
De lol begint pas echt met de nieuwe General Declaration waarbij je best alle gegevens verzamelt van iedere betrokkene: geboorteplaats, datum, jaar, adres, paspoortnummer, geldigheidsdatum, datum vertrek, uur, terugkomst, wie is piloot, wie is passagier, op welk nummer kunnen we die bereiken, enz. Om het compleet te maken moet dit in het dubbel: inbound and outbound!
De ganse oefening mag je dan nog eens overdoen voor de Britten maar met een iets ander document, het General Aviation Report (GAR) dat je best online invult …. and of course inbound plus outbound … wat dacht je? Je vult best correct het gsm-nummer in want de kans is reëel dat je opgebeld wordt vanuit de UK als iets niet duidelijk is! Controles gebeuren af en toe effectief ter plekke, dat weten ondergetekenden!
Sinds een paar jaar doet de luchtvaartoverheid steekproefsgewijs controle op de weight and balance, hoogstwaarschijnlijk naar aanleiding van een paar incidenten. W&B geraakt bij vele piloten gemakkelijk in de vergeethoek: dus doen die oefening!
Giet daarover nog het sausje Flightplan. Het best kan je dat elektronisch invullen, maar telefonisch kan ook bij skeyes waar je over een account moet beschikken. Skeyes onderging een duidelijk positieve ontwikkeling met heden een zeer klantvriendelijk benadering … een kentering ten gunste. En dan volgt nog de studie van het Weather Report, voeg daarbij wat lectuur van NOTAM’s en vervolledig je vluchtvoorbereiding met de gepaste vliegkaarten (zijn ze nog geldig en up-to-date?)
Voor je het weet ben je op stap met een klein dossier waar veel tijd en energie is in gestopt … maar dat ten allen tijde kan opgevraagd worden en moet worden voorgelegd. Laten we, last but not least, alle gepaste boorddocumenten bij hebben! En niet te vergeten: vluchtplan activeren en afsluiten bij heen en terug.’
