Dit gedenkteken brengt hulde aan de manschappen van het 504th Parachute Infantry Regiment. Het ernaast geplaatste informatiebord geeft de bezoeker een indruk van wat de bevolking te verduren kreeg in die donkere dagen van december 1944 want op veel plaatsen kwamen de inwoners tussen hamer en aambeeld terecht.
De noordelijkste Duitse speerpunt van het Ardennenoffensief was de 1ste SS Pantserdivisie en een onderdeel daarvan was Kampfgruppe Peiper. Op 18 december bereikten ze Trois Ponts met zijn drie bruggen over de Amblève en de Salm. Een groep Amerikaanse geniesoldaten die explosieven op de bruggen aan het plaatsen was, vroeg de bemanning van een toevallig voorbijkomend antitank kanon van het 526th Armored Infantry Battalion om de Duitse tanks lang genoeg aan de praat te houden om de brug over de Amblève op te blazen. De AT-bemanning stelde zich op aan twee elkaar opvolgende, nauwe viaducten waar ze de oprukkende Duitsers lang genoeg ophielden om een eerste brug op te blazen. Even later ging ook een tweede brug de lucht in. Er zat voor Kampfgruppe Peiper niets anders op dan naar het noorden te zwenken om elders een mogelijkheid tot oversteken te zoeken. Zo kwam zijn eenheid in Stoumont terecht waar ze hoopten om opnieuw in westelijke richting naar de Maas te kunnen trekken. Daar werden ze echter gecounterd door 14 opgelapte tanks, haastig aangevoerd uit een onderhoudsdepot. Aan het station van Stoumont kwam het tot een treffen. De Amerikaanse tanks slaagden erin enkele Duitse Panters en Tigers te vernielen en ontmoedigd keerden de Duitsers op hun stappen terug. Ze vluchten naar het St. Edouard Sanatorium, achterna gezeten door de infanterie van de 30th Infantry Division. Ondertussen was Peiper ook afgesneden van zijn aanvoerroute want in Stavelot had een ander regiment van de 30th zijn manschappen teruggedreven over de Amblève. Wat nog restte van Kampfgruppe Peiper was nu in een bitter gevecht verwikkeld voor zijn overleving, aangevallen langs drie zijden door Amerikaanse eenheden. Rond het sanatorium ontsponnen zich hevige gevechten terwijl in de kelder enkele geestelijken en 200 tbc-patiëntjes schuilden.
Op 20 december viel de pas aangevoerde 82nd Airborne Division Kampfgruppe Peiper iets meer zuidelijk aan en slaagde erin om hen het dorp Cheneux in de drijven. De inwoners van dit dorp schuilden waar ze konden, in kelders en in de school, maar op 21 december haalden de Duitse troepen de inwoners uit hun schuilplaats en brachten ze samen in de kapel. Daar bleven ze gedurende drie dagen opgesloten terwijl rond hen de bloedige gevechten in alle hevigheid verder gingen. In de kapel was het koud en er was geen voorraad. Enkele inwoners slaagden er toch in, ondanks de gevechten, om ergens een koe te melken voor een boreling van drie maanden oud en iemand anders kon aan een handvol brood geraken. Buiten gingen de gevechten verder waarbij kogels en granaatscherven door de ramen van de kapel vlogen. Toen na drie dagen de deuren van de kapel op 23 december terug open gingen, waren het de Amerikanen die hen uit hun schuiloord kwamen halen. Dan pas konden ze zien hoe hevig de strijd rond de kapel wel geweest was en hoeveel slachtoffers er gevallen zijn: het centrum van het dorp lag vol met lijken.
Diezelfde 23 december besliste Peiper om terug te trekken en te proberen de Amerikaanse omsingeling van zijn laatste bolwerk, La Gleize, te doorbreken. Hij deed dit met achterlating van zijn voertuigen, waar hij sowieso niet voldoende brandstof meer voor had, zodat hij te voet door de bossen kon terugtrekken.
In Cheneux staat een gedenkteken voor de bevrijders van het 504th Parachute Infantry Regiment met ernaast een informatiebord met getuigenissen van enkele inwoners die deze gebeurtenissen meegemaakt hebben.
Iets voorbij het kerkhof, richting La Gleize, op een punt waar vier wegen samenkomen, staat een kleine bunker die tegenwoordig “Peiper’s Pillbox” genoemd wordt. De bunker is waarschijnlijk een overblijfsel van Belgische versterkingen gebouwd in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Naar verluid zou Kolonel Joachim Peiper hier dekking gezocht hebben tijdens een geallieerde luchtaanval op zijn kolonne op 18 december. Her en der schrijft men dat de kolonne ontdekt werd door een L-4 Cub piloot maar het waren in werkelijkheid vier piloten van de 365th Fighter Group van Chièvres. Ze werden erop uitgestuurd in zeer slechte weersomstandigheden en waren daarom genoodzaakt veel risico’s te nemen op zeer lage hoogte. Zo ontdekten ze Kampfgruppe Peiper op de weg van La Gleize naar Cheneux. Drie van de vier piloten gingen tot de aanval over terwijl de leider terug hoogte won om over de radio versterking op te roepen. De hele namiddag kreeg de Duitse kolonne ervan langs en alhoewel de Amerikaanse claims de Duitse verliezen ruimschoots overschatte, was het voor Peiper toch een flinke tegenvaller.
