Het 517th Parachute Regimental Combat Team ontstond door samenvoeging van het 517th Parachute Infantry Regiment met het 460th Parachute Field Artillery Battalion en Company C van het 139th Airborne Engineer Battalion. De getalsterkte van deze eenheid was dus groter dan een regiment maar toch een stuk kleiner dan een divisie vandaar de ietwat aparte benaming Regimental Combat Team. Het 517th PRCT verdiende zijn sporen in de gevechten in Italië en de invasie van Zuid Frankrijk. De gevechten in het zuiden van Frankrijk duurden tot midden november 1944 waarna ze begin december naar Noord Frankrijk gezonden werd om op adem te komen.
Hun rustpauze was echter van korte duur want door de Duitse inval in de Ardennen op 16 december 1944 werden ze op 21 december naar België gezonden. Het PRCT werd opgesplitst en op verschillende plaatsen, soms ver van mekaar, ingezet. De eerste gevechten met Duitse eenheden hadden plaats in de omgeving van Soy en Hotton. Andere onderdelen van het 517th waren actief in de omgeving van Malmedy. Hun volgende belangrijke missie was het heroveren van Manhay en dit brachten ze tot een succesvol einde zeer vroeg in de ochtend van 27 december (zie afzonderlijke beschrijving van een bescheiden gedenkplaat in Manhay in de database).
Vanaf 1 januari 1945 waren ze actief vanuit Trois-Ponts waar de tegenaanval ingezet werd. Ook in deze regio vinden we twee gedenktekens voor deze eenheid. Een ervan staat in het gehucht Logbiermé waar op 14 januari 1945 vijf G.I.’s van het 517th Parachute Infantry Regiment sneuvelden. Het herdenkt pfc Bruno P. Baraglia, pfc Hubert B. Ford, cpl Albert J. Caraciola en sgt William S. Spears, gesneuveld op 14 januari 1945 en pfc Walter S. Jacobsen, zwaar gewond op 14 januari en overleden op 16 januari 1945.
Het gedenkteken staat op de hoek van een grasveldje in het gehucht Logbiermé waar alle straten dezelfde naam hebben als het gehucht. Bij de voorbereiding van een bezoek kan je dus best eerst het kaartje bij deze beschrijving goed bestuderen.
