Aan de kerk in Eine vinden we de laatste rustplaats van Guido Verspeelt. De 1Sgt Vlieger van de 2e Wing, 1e Smaldeel kwam op 26 maart 1958 in Gedinne om het leven met de F-84F FU56 3R-S. Guido werd geboren te Oudenaarde op 1 februari 1935. Hij was de zoon van Jules Verspeelt en Hortense Helewaut. (Info via Eddy De Buck 26 oktober 2012).
Artikel geschreven door Eddy De Buck (info 6 december 2014):
Guido Verspeelt 1935 – 1958
Afkomst en jeugd
Guido (Guy) Verspeelt werd op 1 februari 1935 geboren te Oudenaarde als jongste zoon in het gezin Jules en Hortense Verspeelt-Helewaut. Het gezin bestond uit Willy, Cecile, Marc en de benjamin Guido die het gezin compleet maakte. Het ouderlijk huis bevond zich op de hoek van de huidige Fietelstraat en Molenstraat met een lange achterbouw richting Molenstraat waar vader Jules een fabriekje had van lekkerkoeke (peperkoek), vleeskies (arabish gom), spekken, enz. Jules verdeelde de verschillende soorten snoep in de streek bij de kruidenierswinkels en cafés.
Guido groeide op zoals iedere kwajongen en liep school in OLV Visitatie (het klooster) in de Grote Straat in Eine. Amper vijf jaar oud, werd hij geconfronteerd met de Tweede Wereldoorlog die op 10 mei 1940 over België raasde. In de daaropvolgende jaren maakten de eskaders vliegtuigen die overvlogen en de vele bewegingen van soldaten een onuitwisbare indruk op de jonge Guido. Deze indruk zou voor altijd in zijn geheugen geprent staan en de kiem vormen voor zijn latere beslissing.
Kort na de oorlog verliet het gezin de Fietelstraat voor een nieuwbouw die vader Jules had laten bouwen aan de Gentse Steenweg (nu Graaf van Landaststraat) .
In de OLV Visitatie was er een jaarlijks turnfeest dat doorging op het voetbalterrein van WIK Eine aan de Serpentstraat. Dit was telkenjare een hoogtepunt voor de pensionairen (internen) en de andere leerlingen, en in die hoedanigheid ontdekte hij zijn liefde voor beweging en sport .
Sport
Na de schooltijd in het klooster van Eine, trok Guido naar school in Gent. Daar bloeide hij open tot een sportieve jongeling en een aansluiting bij ASV Oudenaarde atletiek was daar een gevolg van. Bij de cadetten (13-14 jarigen) liep Guido de halve fond. Ook de vier maal 600 meter (momenteel niet meer aan de orde) behoorde tot zijn specialiteiten.
Rond de jaren vijftig mocht ASV Oudenaarde zelfs deelnemen aan Belgische kampioenschappen op de Heizel in Brussel met cadetten en scholieren. Twee van de deelnemers bij de scholieren waren eveneens van Eine nl. Jacques Tjolein en Dolf Huysman, die later goede vrienden met Guido werden. Er was in die tijd alleen maar sprake van voetbal en lopen.
De tiener Guido was van alle markten thuis en de Oude Schelde in Heurne was zijn geliefkoosde zwemomgeving samen met Jacques, Dolf en Proost . Maar sportief als hij was ging hij tijdens de vakantie of vrije tijd vaak alleen zwemmen.
Uitgangsleven en opleiding
Toen de tijd rijp was om naar de militaire school in Saffraanberg over te stappen, verliet Guido de humaniora, waar de cadetten gevormd werden tot volwaardige soldaten. Het beeld van de overvliegende eskaders tijdens WO2 had hem nooit meer losgelaten en dus koos Guido resoluut voor de luchtmacht. Hij wou piloot worden in het Belgisch leger. Tijdens zijn verlofperiodes trok hij uiteraard op met zijn vrienden van Eine. Zo fietsten ze eens naar Nederland met bestemming Volendam en omgeving wat in die tijd vrij uitzonderlijk was. Ze sliepen in jeugdherbergen, of bij boeren in de schuur in het stro. Zo belandden ze eens kletsnat bij een fruitboer omgeving Vught. De boerin droogde hun kleren en de volgende dag aten ze hun buikje vol appels en reden huiswaarts, zo’n 200km. Guido die de jongste was kreeg het moeilijk en met een zeel sleepten Jacques, Dolf en Proost de fiets met de vermoeide Guido huiswaarts.
De jaren vijftig waren ook een openbaring van de Amerikaanse invloeden die overgebleven waren na WO2. Cola, rock-and-roll, film, sigaretten, vetkluiven, gemotoriseerde voertuigen, bals, danstenten, enz. Op de ‘Kluis’ was er dansplezier de zondagnamiddag en de jonge gasten trokken met de trein naar Ruien. Ook Guido was van de partij want zijn verschijning deed menig meisjeshart sneller slaan. De laatste trein uit Ruien naar Oudenaarde was om 20.30 en bij het afzakken naar Eine werden er nog een paar kroegen bezocht waar dochters van cafebazen het mooie weer maakten. Bekende cafe’s waren toen Manoli (Baarstraat), Het Neerhof, Het Hoekske (hoek Blekerijstraat-Dijkstraat ) om meestal te eindigen in Eine te Nooties (later Tamara, op de Gentse Steenweg).
Amerika (USA)
Na de gebruikelijke militaire opleiding, begon stilaan de tijd te komen om de keuze van gevechtspiloot naar voor te brengen. Guido werd geselecteerd om samen met een ganse groep een opleiding te volgen in de Verenigde Staten. Op 11 juni 1954 vertrok Guido naar Amerika om zijn droom te verwezenlijken. In de VS aangekomen werd Guido ingekwartierd in de Hondo Air Base in de staat Texas. De opleiding in de VS was niet mals . Om toekomstige piloten te vormen lieten de Amerikanen niets aan het toeval over en was het de bedoeling echte vechtmachines te kneden van de Belgische rekruten. Het eerste opleidingsvliegtuig waarmee Guido de lucht inging was de T-28. Guido voelde zich thuis in Amerika, ondanks de harde opleiding, en was ingedeeld in de Boogy 2 Aviation cadets Group waar naast Belgen ook Amerikanen deel van uitmaakten. Via deze trainingspartners leerde Guido ook de geneugten van de American way of life kennen. Aangezien Texas bij Mexico aanleunde en de basis niet ver van de grens lag werden er regelmatig uitstappen gedaan naar de stierengevechten in Mexico.
Zoals wij een fiets hadden, hadden die Amerikanen een auto en was het geen probleem om uitstappen te maken. Na de basisopleiding verhuisde de ganse school naar een andere basis, (Bryan Air Base) waar de opleiding startte op de Thunderstreak straaljager.
De nieuwe basis waar het team neerstreek was Bryan Air Base, eveneens in de staat Texas. Daar was Guido onderverdeeld in een groep van vier cadetten, drie Amerikanen en één Belg. De naam van het groepje was Acorn. De eindfase kwam eraan, want Guido was reeds een jaar in Amerika. De jongensdroom van Guido kwam uit . Hij was piloot. Eind 1955 ontving Guido zijn brevet van piloot en was zijn opleiding voltooid.
Terugkomst
De terugkeer naar België was nu een feit. Guido die ondertussen sergeant was geworden werd ingedeeld bij de 2° Wing Jachtbommenwerpers op de basis van Florennes. Het leven als beroepsgevechtspiloot nam een aanvang. In Eine werd Guido verwelkomd door familie en vrienden na de lange afwezigheid. De als cadet vertrokken Guido was een andere mens geworden na de opleiding in Amerika. De Amerikaanse invloeden waren in Guido blijven hangen, dat ondervonden zijn vrienden maar al te goed. Het uitgangsleven in Oudenaarde was ook veranderd. Op de markt was het kelderke opengegaan en de juke-box speelde Amerikaanse hits zoals Guido ze kende van zijn Amerikaanse tijd. Rock- and- roll en zeemzoete slows wisselden elkaar af. Guido kocht een Simca in geel en groene kleur bij garage Vanderstraeten aan het station in Eine. De kleuren waren al genoeg om op te vallen in de tijd dat er nog niet zoveel auto ’s rondreden.
De jonge piloot genoot van de vliegopdrachten boven België . Zo scheerde Guido regelmatig boven Eine aan de duizelingwekkende snelheid die eigen was aan de Thunderstreak. Zijn moeder, wist op het voorhand wanneer haar jongste zoon zou overvliegen en zwaaide met een handdoek in de hof van het ouderlijk huis aan de Gentse steenweg. De vliegtuigen vlogen steeds in formatie van twee of drie en deden velen schrikken door het helse lawaai dat ze veroorzaakten.
Fatale vlucht
Op woensdag 26 maart 1958 steeg de F-84F FU56 3R-S op met Guido als piloot, (die ondertussen 1ste sergeant vlieger was geworden), voor een opdracht boven Wallonië. Niet lang na het opstijgen kwam de Thunderstreak boven Gedinne in moeilijkheden met een vreselijke ontploffing tot gevolg. Guido had geen schijn van kans om zich te redden met zijn schietstoel. Het vliegtuig was door de explosie bijna verpulverd tot as. Ook van het lichaam van Guido werd niet veel meer teruggevonden. Alles wat restte van de jonge piloot kon in een handdoek, en werd zo in een kist gelegd. De kist werd naar de basis van Florennes gebracht waar ze werd opgebaard. E.H. Schoorens (toenmalig pastoor in Eine) kreeg bezoek van officieren van de luchtmacht die het droeve nieuws kwamen melden. Samen trokken ze naar huize Verspeelt om het onvermijdelijke te verkondigen. Het verdriet om het verlies van Guido was immens.
Begrafenis
Op zaterdag 29 maart 1958, vond de begrafenis van Guido plaats, in de kerk van Eine. De legercamion met kist van Guido in de laadbak werd via de Nieuwe straat (nu St. Elooistraat) naar de kerkingang gereden. Aangezien Guido met militaire eer werd begraven werd de camion voorafgegaan en begeleid door MP’s en officieren. Ook Dolf Huysman, en Jaques Tjolein gingen de rouwstoet vooraf met een bloemenkroon ter ere van hun vriend die een tragische dood in bevolen dienst was gestorven. E.H. Schoorens leidde de kerkdienst samen met onderpastoors De Wolf en Lepez. De kerk zat afgeladen vol. Samen met de familie, burgemeester en schepenen rouwde de ganse bevolking mee. De plechtigheid was emotioneel en indrukwekkend door de aanwezigheid van de militairen. Vader Jules liet geen traan en bleef als een blok graniet overeind. Guido werd ter aarde besteld op het kleine kerkhof schuin rechts tegenover de ingang van de kerk aan de straatkant. De veroveraar van de lucht, onze Einse straaljagerpiloot was niet meer.
Tot zover het artikel geschreven door Eddy De Buck.
