Angelina Dufossez-Van Halteren overleed op 7 september 1956 en ligt begraven te Evere.
Ze was niet alleen de moeder van Luitenant Etienne Dufossez die sneuvelde op 10 mei 1940 in een ongelijk luchtgevecht maar was ook zeer actief in de naoorlogse Belgische luchtvaart. Haar overlijdensbericht vermelde de volgende functies waarin ze zich verdienstelijk maakte binnen de Belgische luchtvaartwereld:
Stichter-voorzitter van Home des Ailes Brisées de Belgique
Stichter-voorzitter van het Ereperk van de Belgische gesneuvelde vliegeniers 1940-1945
Ere-voorzitter van Les Ailes Brisées de Belgique
Vice-voorzitter van het Fonds National d’Aide aux Oeuvres de l’Aviation Belge, beter gekend als Fonavibel
Beheerder van het Maison des Ailes
We vinden haar naam ook regelmatig terug als aanwezige bij herdenkingen of prijsuitreikingen van Belgische piloten, meestal als vertegenwoordiger van Les Ailes Brisées de Belgique.
Het verlies van haar zoon inspireerde haar om een blijvend gedenkteken op te richten voor de tijdens de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde Belgische vliegeniers. Dat gedenkteken zou het Ereperk worden op de begraafplaats van Brussel te Evere. Er werd een comité samengesteld onder bescherming van Hare Majesteit Koningin Elisabeth en onder voorzitterschap van Mevrouw Dufossez-Van Halteren. Het comité zamelde fondsen in om de grond op de begraafplaats te kopen en een monumentaal gedenkteken op te richten. Ondertussen werden de lichamen van de Belgische gesneuvelde piloten en bemanningsleden van Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en Duitsland overgebracht naar België voor herbegraving te Evere. Op 18 september 1950 werd het ereperk officieel ingehuldigd.
In 1954 stelde Mevrouw Dufossez-Van Halteren ook de “Challenge Etienne Dufossez” in, de prijs was aanvankelijk bedoeld voor de beste schutter onder de piloten van de Belgische Luchtmacht maar later kwamen ook andere prestaties, zoals fotoverkenning of transport, in aanmerking. In februari 1955 en maart 1956 overhandigde ze nog zelf de prijs aan de laureaten. Na haar overlijden werd dit verdergezet door haar schoonbroer Kolonel Maurice ‘Teddy’ Franchomme.
