Michel Barthelemi,geboren te Grupont op 16 april 1936, overleden te Vessem, Nederland, op 4 september 1962.
Michel Barthelemi begon zijn opleiding tot militair piloot op 16 maart 1955 met de 131e Promotie leerling-piloten en behaalde zijn vleugels op 30 november 1956. Op het ogenblik van de crash was hij instructeur bij de Nederlandse Luchtmacht (Nederlandse-Belgische samenwerking voor opleiding piloten) bij het 315 Squadron/OCC Eindhoven. Zijn F-84F P-219 crashte te Vessem (Nederland) op 4 september 1962 als gevolg van een compressorexplosie gevolgd door verlies van vermogen op de motor. Hij is begraven in zijn geboortedorp Grupont.
Op het forum van www.milspotters.be vonden we de volgende interessante getuigenis van Hans … (met dank aan Rob Woort voor de tip):
‘Zo staat de dag van 4 september 1962 nog in mijn geheugen gegrift als de dag van gisteren.
Toen ik als twaalfjarig spottertje aan het eind van de ochtend op die dag op de Kanaaldijk bij Welschap-Eindhoven arriveerde, zag ik in de verte aan de oostenwindkant bij Wintelre een enorme rookpluim. Mijn eerste gedachte was: daar is een vliegtuig neergestort en – nieuwsgierig als de andere spotters en ik waren – pakten wij prompt onze rijwielen en gingen wij die kant op, wat in die tijd zo’n half uur fietsen was. Toen wij daar aankwamen bleken onze bange voorgevoelens bewaarheid: kort na de start was een Thunderstreak in een weiland neergestort en over een afstand van honderden meters lagen de wrakstukken verspreid. Toen wij begonnen met het oprapen van enkele onderdelen, werd ons dat onmiddellijk belet en het terrein werd daarna volledig afgegrendeld. De volgende dag verscheen het trieste verslag van dit gebeuren in de plaatselijke krant: het Eindhovens Dagblad. De Belgische instructeur-vlieger, werkzaam bij de gecombineerd Belgisch-Nederlandse Operationele Conversie Cursus van 315 squadron, heeft het ongeval helaas niet overleefd.
Toen ik als twaalfjarig spottertje aan het eind van de ochtend op die dag op de Kanaaldijk bij Welschap-Eindhoven arriveerde, zag ik in de verte aan de oostenwindkant bij Wintelre een enorme rookpluim. Mijn eerste gedachte was: daar is een vliegtuig neergestort en – nieuwsgierig als de andere spotters en ik waren – pakten wij prompt onze rijwielen en gingen wij die kant op, wat in die tijd zo’n half uur fietsen was. Toen wij daar aankwamen bleken onze bange voorgevoelens bewaarheid: kort na de start was een Thunderstreak in een weiland neergestort en over een afstand van honderden meters lagen de wrakstukken verspreid. Toen wij begonnen met het oprapen van enkele onderdelen, werd ons dat onmiddellijk belet en het terrein werd daarna volledig afgegrendeld. De volgende dag verscheen het trieste verslag van dit gebeuren in de plaatselijke krant: het Eindhovens Dagblad. De Belgische instructeur-vlieger, werkzaam bij de gecombineerd Belgisch-Nederlandse Operationele Conversie Cursus van 315 squadron, heeft het ongeval helaas niet overleefd.
Van officiële zijde werden in die tijd natuurlijk geen registratiegegevens verstrekt, maar door deduceren, combineren en reduceren kwamen wij er enkele weken daarna achter, dat het hier de P-219 moest betreffen, één van de Streaks, die in die tijd nog aluminiumkleurig, dus niet gecamoufleerd waren.
Zo zie je maar, dat je als spotter ook wel eens minder leuke dingen kunt meemaken en dit was één van die gebeurtenissen, die mij al die jaren zijn bijgebleven.’
Zo zie je maar, dat je als spotter ook wel eens minder leuke dingen kunt meemaken en dit was één van die gebeurtenissen, die mij al die jaren zijn bijgebleven.’
