De Schweinfurt-Regensburg missie van 17 augustus 1943 staat in de annalen van de luchtoorlog geboekt als een van de bloedigste dagen van de 8th US Air Force. De bedoeling was om tegelijkertijd twee groepen bommenwerpers uit te sturen naar twee doelwitten in Duitsland, de kogellager-fabrieken van Schweinfurt en de Messerschmitt-fabrieken in Regensburg. De planners van deze raid hoopten de Duitse jagers te verdelen en de tegenstand minder slagkrachtig te maken. Schweinfurt was het centrum van de Duitse kogellager industrie en kogellagers zijn mechanische onderdelen die in zowat alles zaten wat de Duitse oorlogsmachine nodig had. In Regensburg hoopte men met het bombardement de productie van Messerschmitt-jachtvliegtuigen een ernstige slag toe te brengen. Het was een gewaagde onderneming want in 1943 konden de Geallieerde jachtvliegtuigen de bommenwerpers nog niet zo ver escorteren: de Britse Spitfires raakten ongeveer tot Antwerpen terwijl de Amerikaanse Thunderbolt misschien tot net over de Belgisch-Duitse grens raakten. Vanaf dan waren de B-17s op zichzelf aangewezen. Men wilde eveneens een nieuwe tactiek uitproberen: de bommenwerpers die naar Regensburg vlogen, zouden na het bombardement niet terugkeren naar Groot Brittannië, en zich daarbij een tweede keer blootstellen aan de Duitse jagers, maar doorvliegen naar vliegvelden in Noord Afrika.
Maar door de slechte weersomstandigheden liep men vertraging op bij het vertrek en de twee groepen vertrokken niet tegelijkertijd zoals gepland. Omdat ze de langste vlucht voor zich hadden en omdat het weer boven hun basissen iets opklaarde, vertrokken de Regensburg-bommenwerpers eerst. Daarmee was de troef om de Duitse verdediging te verdelen door twee gelijktijdige raids meteen verloren. Om 6u21 steeg het eerste vliegtuig van de Regensburg missie op. Het opstijgen van de andere groep bommenwerpers met bestemming Schweinfurt werd herhaaldelijk uitgesteld. Kort na 11u gingen ze toch de lucht in. Een overzicht van de dubbele missie in enkele cijfers (bron: The Schweinfurt-Regensburg Mission, auteur Martin Middlebrook).
Regenburg: 147 B-17s uitgestuurd, 24 vermist, 38 bemanningsleden gedood, 133 krijgsgevangen, 13 konden via ontsnappingslijnen terugkeren, 20 geïnterneerd in Zwitserland, 40 opgevist uit zee.
Schweinfurt: 230 B-17s uitgestuurd, 36 vermist, 71 bemanningsleden gedood, 259 krijgsgevangen, 25 via ontsnappingslijnen teruggekeerd, 20 opgevist uit zee.
Van de 276 uitgestuurde P-47s gingen er drie verloren (allen van de 56th FG); de RAF stuurde 180 Spitfires uit en verloor er twee die met elkaar in vlucht in botsing kwamen. Bij de ondersteunende of afleidingsacties gingen nog een Typhoon en een Spitfire verloren.
Het bombardement van Regensburg was een relatief succes maar de schade in Schweinfurt was al bij al ontgoochelend. De 8th Air Force zou Schweinfurt exact twee maanden later nogmaals bombarderen. Bij het bombardement van Regensburg vielen, naast de slachtoffers bij de Duitse werknemers, ook 78 buitenlandse slachtoffers en daarbij waren de Belgen het talrijkst.
Van deze armada maakte o.a. B-17F 41-24564 “Patches” deel uit. Het was een vliegtuig van de 305th Bombardment Group, 365th Bombardement Squadron (rompcode XK-W). De bemanning kon haar missie volbrengen en hun bommen op het doel afwerpen maar ze werden door flak geraakt en een motor moest stilgelegd worden. Op de terugweg moesten ze boven Eupen de formatie verlaten waarna ze werden aangevallen door de Fw 190s van II./JG 26. Ofw Adolf Glunz beschoot de kreupele bommenwerper waarna de vleugel in brand vloog. De situatie was nu hopeloos en de bemanning begon uit te springen maar niet iedereen slaagde daarin voordat het vliegtuig in vlucht ontplofte. De twee piloten kwamen daarbij om en de boordwerktuigkundige die ook de rugkoepel bemande, was zwaar gewond en overleed op 19 augustus in het Bordet-ziekenhuis in Brussel. Het vliegtuig stortte neer op de Weefberg te Averbode op de grens met Testelt.
De bemanning bestond uit: 2Lt Douglas L. Mutschler (piloot, +), 2Lt Edward L. Carter (co-piloot, +), 2Lt William B. Bagwell (navigator, krijgsgevangen), 2Lt Wendell D. Luce (bommenrichter, krijgsgevangen), T/Sgt Whitney Simon (radio operator, krijgsgevangen), S/Sgt Erwin W. Grundman (staartschutter, krijgsgevangen), T/Sgt Carlton I. Boberg (boordwerktuigkundige, +), S/Sgt Leo F. Quinlivan Jr. (buikkoepelschutter, krijgsgevangen), S/Sgt Meyer Baker (linkerzijluikschutter, krijgsgevangen), S/Sgt Anthony L. Buckley (rechterzijluikschutter, krijgsgevangen).
De piloten 2Lt Mutschler en 2Lt Carter werden aanvankelijk op het vliegveld van Brustem begraven. De boordwerktuigkundige/rugkoepelschutter T/Sgt Boberg werd begraven op het Commonwealth perk van het kerkhof van Brussel te Evere. Na de oorlog werden ze overgebracht naar het Amerikaanse kerkhof van Neuville-en-Condroz maar op verzoek van hun familie werden ze overgebracht naar de Verenigde Staten.
Op de wandelwegen van de Merode-bossen in Averbode werd een informatiebord geplaatst met een woordje uitleg over de gebeurtenissen van 17 augustus 1943 op de Weefberg. Het bord kan gevonden worden tussen de knooppunten 144 en 384 van het wandelroutenetwerk.
Met dank aan Rudi Geyskens voor de foto’s.
