Een imposant monument herinnert aan de bemanning van een Wellington die in de buurt crashte.
Op 31 augustus 1941, om 22.30 uur, dropt de bemanning van de Wellington Ic R1703 SR-J van 101 Squadron haar lading op het brandende Keulen. Aan de stuurknuppel zit P/O John Ashton. Twee leden van zijn bemanning, de sergeanten Warburton en Hutton rapporteerden enkele maanden later : “Op de terugweg werden we gevat in enkele zoeklichten en door een jager aangevallen. Onze Wellington stortte brandend neer”.
Lucien Bogers uit Genk vervolgt het verhaal : “Een brandend punt naderde Genk vanuit Langerlo; het was een brandend vliegtuig boven De Maeten en het trachtte nog steeds een westelijke koers te behouden. Toen stortte het als een fakkel neer, ontplofte bij het raken van de grond en was één en al vuurpoel. Uren bleef het wrak nog nabranden. Er moet in de lucht reeds een breuk door brand of ontploffing geweest zijn, want een groot stuk vleugel viel neer bij Roger Thijs in de Congostraat en één motor viel naast de varkensstal voor de voeten van Jan Bollen”. Het was Oblt Winter van het 1.Staffel die om 23.37 uur hun Wellington ’10 km ten NO van Hasselt’ neerhaalde. Hij wist deze overwinning te behalen met de hulp van de 8.Batterie van de Flakscheinwerfer 1.
Buiten de sergeanten Warburton en Hutton was er slechts één overlevende, Sgt Wood. Ook hij kon ontsnappen, maar hij stierf in juni 1944 in een bommenwerper bij Calais. De overige drie bemanningsleden, P/O John Ashton (22 j.), de waarnemer Sgt Ernest Lane (25 j.) en de Canadese radiotelegrafist/boordschutter Sgt John Redden (20 j.) stierven in de Boxbergheide bij Genk.
Wat eerst een houten kruisje was bij de oorlogsgraven en vanaf 1943 een betonnen kruis is nu uitgegroeid tot een volwaardig monument ontworpen door de Genker beeldhouwer Raf Mailleux. De plechtige inhuldiging had plaats op 27 september 1970. Gelukkig heeft men het betonnen kruisje bewaard, het staat voor het monument. Op de voorkant van het kruis staat de crashdatum, op de achterkant staat nog steeds “1943”.
