Tienen werd door de geallieerden gebombardeerd op 25 mei 1944. Onder de slachtoffers bevond zich deken Jean Louis Rochette (°19 april 1882, Ternat), die stierf in de biechtstoel van het sindsdien door het bombardement verdwenen Gasthuis in de Potterie. Hij weigerde tot op het laatste moment zijn plaats te verlaten omdat hij er angstige Tienenaars de biecht afnam en moed insprak. Op het kerkhof van Tienen herinnert een beschermde neogotische open kapel aan deken Rochette. Maar ook graven van gewone burgers herinneren ons aan het bombardement op de stad.
Auteur Luc Vandeweyer schrijft in zijn boek ‘Enkele kinderen zijn van honger gestorven: De Tweede Wereldoorlog in Tienen en omgeving’ over het bombardement op Tienen in het voorjaar van 1944.
De hieronder geciteerde Jan Wauters’ is ‘haarkapper, beiaardier, stadsarchivaris en kroniekschrijver’. In de paragraaf ‘Tienen krijgt schrik’ schrijft Luc Vandeweyer:
“Tienen had ook een belangrijk knooppunt van spoorwegen. De stad kon dus evengoed een doelwit worden, zoals Leuven het op 26 april was geweest. Vandaar dat de Tienenaars op dinsdag 25 april erg schrokken toen in de voormiddag een paar ‘geweldige ontploffingen vooraf gegaan van het ratelen der mitrailleuse’ weerklonk. Te Avendoren, bij het viaduct en bij de tramstatie achter de spoorweg, had een vliegtuig –‘men zegt Engels’, schreef Wauters – een drietal bommen laten vallen. Drie huizen werden getroffen. De echtgenote Begin met haar baby bleef dood achter. Tal van ruiten in de omgeving werden verbrijzeld. Wauters zag het tumult en schreef dat ‘alles verwekte een ware paniek in de stad’. Maar eigenlijk was dit nog maar een speldenprik. Vooral de grote eskaders viermotorige bommenwerpers waren gevaarlijk voor een stad zoals Tienen. Ze konden hele hectaren gebied tegelijk tot een hel van vuur herleiden.”
In de paragraaf ‘Tienen onder de bommenregen’ lezen we:
“Op donderdag 25 mei deed Wauters het relaas: ‘Reeds vroeg was er een alerte en om tien uur was het tweede verwittiging. Rond elf uur cirkelden een paar vliegers boven de stad en om kwart na elf viel de eerste bom vlak in de kapel van het hospitaal. Nu volgde de ene bom op de andere. Iedereen vluchtte in kelders en schuilplaatsen. Vele vitrienen sprongen stuk. Tal van huizen werden vernield en beschadigd en rond 11 uur 33 minuten waren de vliegers vertrokken. Iedereen kwam angstig terug uit de kelders. Welhaast telde men zes doden en een veertigtal gekwetsten en bij den ijzerweg en de bruggen waar de bommen voor bestemd waren doch andere doelen troffen begon de bevolking in paniek te verhuizen. Het was een beroerde dag die lang in ’t geheugen van de Tienenaars zal blijven.’
De dodentol viel nog mee in vergelijking met wat andere steden te verduren hadden gekregen, maar de schade was aanzienlijk: ‘Meer dan 200 huizen zijn getroffen: 100 onbewoonbaar – zes doden in het Sint-Janshospitaal dat helemaal vernield is en waar als zevende dode de E.H. Rochette onder de puinen der kapel na een uur en half werken ontgraven werd. De raffinaderij is ook erg getroffen en telt drie doden. Verder zijn er nog drie doden in de stad – samen 13 doden – en in alle straten van de stadswestkant talrijke vitrienen en ruiten verbrijzeld. Ongeveer 400 huizen verlaten. Men beweert dat er in de dertig bommen gevallen zijn richting ijzerenweg. De boogbrug der Hoegaardenstraat is gebarsten, een brug op de Gete achter Grijpen is ingedeukt en ’t water verwekt overstroming.’
Opnieuw mocht de stadsgemeenschap aanschuiven om haar doden te begraven. Op 29 mei werden de negen slachtoffers, gedood in het ziekenhuis, begraven. Er was veel volk in de kerk. De gedode pastoor-deken kreeg een aparte dienst in de Sint-Germanus. Daarvoor kwam zelfs kardinaal Van Roey vanuit Mechelen naar Tienen.”
Bronnen:
Wikipedia
Enkele kinderen zijn van honger gestorven-De Tweede Wereldoorlog in Tienen en omgeving, Luc Vandeweyer, uitgever Aqua Fortis, 2004
