In de wijk Stokkel van Sint-Pieters-Woluwe herinneren enkele straatnamen aan de pioniersjaren van de Belgische luchtvaart. Schroeflaan, Luchtvaartlaan, Vliegtuiglaan, Raketlaan, Eendekkerlaan, Montgolfierlaan, Jan Olieslagerslaan en de Antoine de Saint-Exuperylaan verwijzen allen naar een tijd dat op de hippodroom van Stokkel luchtvaartgeschiedenis geschreven werd.
Stokkel was in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog een redelijk open en dun bebouwd terrein en was daarom een van de mogelijk locaties voor de Wereldtentoonstelling van 1910. Men koos uiteindelijk voor de terrein van Solbosch op het grondgebied van Elsene. Als troostprijs mocht Stokkel een luchtvaartevenement organiseren in het kader van de Wereldtentoonstelling. Men gebruikte daarvoor de hippodroom die er in 1906 was geopend. Tussen 28 augustus en 5 september 1909 had de Franse vliegenier Louis Gaudart er al enkele, niet altijd even geslaagde, pogingen ondernomen om te vliegen maar hij was er toch in geslaagd enkele korte vluchten, niet geteld in uren en minuten maar in honderden meters, te maken. Later die week kwam de eveneens Franse Georges Legagneux naar Stockel waar hij op de laatste dag wat schade aan zijn vliegtuig opliep.
Van 23 juli tot 4 augustus 1910 had dan de ‘Grande Quizaine d’Aviation’ plaats. Het kruim van de Belgische vliegeniers nam eraan deel: Pierre de Caters, Jan Olieslagers, Nicolas Kinet, Alfred Lanser, Charles Van den Born, Léon Verstraeten, Jules Tyck, Alphonse De Ridder. Uit Duitsland kwam een luchtschip genaamd ‘Clouth’. Helaas sloeg tijdens de meeting het noodlot toe toen Nicolas Kinet verongelukte met zijn Farman op 3 augustus.
Het lijkt erop dat in de jaren na 1910 in Stokkel geen andere luchtvaartevenementen plaatsvonden. Het is dan ook verwonderlijk dat men in 1914 terugkeert naar Stokkel voor twee meetings.
Op 7 juni 1914 was Stokkel het toneel van de ‘match’ Jan Olieslagers tegen Roland Garros. Beiden haalden het onderste uit de kast qua acrobatische toeren. De jury besloot tot een gelijkspel.
Tussen 19 en 22 juli 1914 had waarschijnlijk het laatste luchtvaartevenement van Stokkel plaats, een meeting met o.a. Jan Olieslagers, Georges ‘Géo’ Chemet, Florentin Champel (Fransman maar geboren te Brussel op 10 november 1881). Tijdens de meeting werden ook demonstraties gegeven met parachutes. Lucienne ‘Cayat de Castella’ (officieel Lucienne Blaise uit Frankrijk) gaf demonstraties van een parachute uitgevonden door Alphonse Cayat, in een vorig leven acteur onder het pseudoniem Cayat de Castella. Deze laatste zag de interesse van het publiek in de luchtvaart en dacht van demonstraties van zijn parachute door een vrouw een winstgevende bezigheid te maken. De uitvinder was ook manager van de parachutiste en tegelijk liet hij uitschijnen dat ze een echtpaar waren om de dramatiek nog meer in de verf te zetten. De parachutiste hing in een brede riem onderaan het vliegtuig; er bestaat een foto van Lucienne Cayat de Castella genomen enkele minuten voor het opstijgen vanaf Stokkel, vastgemaakt onderaan het vliegtuig. Het leek niet echt een comfortabele positie. (Zie de wikipedia-pagina ‘Lucienne Cayat de Castella’). Voor haar demonstraties te Stokkel maakte ze gebruik van het vliegtuig van Florentin Champel. Op 21 juli liep het mis, de parachute ging niet open en Lucienne Cayat de Castella stortte te pletter.
Na de Eerste Wereldoorlog werd de hippodroom niet meer gebruikt voor luchtvaartevenementen. In 1957 werden de laatste paardenkoersen gelopen en al in 1958 werden de installaties behalve de grote tribune afgebroken. In 1975 verdween ook de tribune onder de sloophamer. In de plaats kwam een school en sportcomplex en de rest van de terrein werd verkaveld.
Een bescheiden monument aan het sportcomplex herinnert aan de pioniers die vanop Stokkel geschiedenis schreven en aan de twee slachtoffers van de luchtvaart die te Stokkel hun leven lieten. Zie afzonderlijke beschrijving in de databank.
