De Franse vliegbasis Marville werd aangelegd aan het begin van de jaren vijftig. Met de Koreaanse oorlog op de achtergrond was de NAVO in volle expansie om het hoofd te bieden aan een mogelijke aanval van de Sovjet-Unie. In de loop van 1955 werd de basis in gebruik genomen door eenheden van de Royal Canadian Air Force – RCAF in West-Europa.
De RCAF-eenheid te Marville was 1 Wing, aanvankelijk gestationeerd in het Verenigd Koninkrijk, uitgerust met Canadair Sabres, een lokale versie van de North American F-86 Sabre maar uitgerust, vanaf de Mk.3, met de Avro Canada Orenda-motor. Volgens sommigen was de Canadese Sabre Mk.6 de beste van alle Sabre-varianten (inclusief de Amerikaanse versies). 1 Wing RCAF was samengesteld uit 410, 439 en 441 Squadrons.
In 1956 werd beslist om binnen elke RCAF-wing in Europa een Sabre-eenheid te vervangen door een squadron met Avro Canada CF-100-jagers alle weder. 410 Squadron ruimde plaats voor 445 Squadron. In 1962 werden de Sabres vervangen door de Canadese versie van de F-104G, de CF-104, in de squadrons uitgerust met Sabres maar de CF-100 eenheden werden ontbonden. De CF-104 kreeg een nucleaire strike-opdracht maar dit was slechts van korte duur. In 1966 kondigde de Franse regering onder President Charles de Gaulle dat Frankrijk zich zou terugtrekken uit de NAVO en dat ze niet langer buitenlandse militaire eenheden op haar grondgebied wensten. De twee Canadese 439 en 441 squadrons verhuisden in april 1967 naar de basis Lahr in West-Duitsland.
Marville speelde ook een rol bij de introductie van de Avro Canada CF-100 in de Belgische Luchtmacht. De in Canada gebouwde CF-100s werden door Canadese piloten over de Atlantische Oceaan gevlogen naar Marville. Daar werden ze opgehaald door Belgische piloten; de eerste exemplaren werden op 17, 18, 19 en 20 december 1957 opgehaald en naar Beauvechain overgevlogen, nog steeds voorzien van Canadese nummers en kentekens.
Nadien maakte de Franse Luchtmacht en de Franse Landmacht enkele jaren gebruik van de basis tot 2002. Vanaf 1980 werd ook burgerluchtvaart toegelaten met een vliegclub en in 2006 kwam de basis in handen van een samenwerkingsverband tussen de omringende gemeenten. Een recent project is een zonnepark van 155 hectaren groot.
Meer info op https://lespilotesdemarville.fr/
Door de nabijheid van de Frans-Belgische grens vestigen een aantal Canadese militairen en hun familie zich ook in de Belgische grensstreek. Bij hun vertrek in 1967 lieten ze in Florenville en Virton een gedenkteken achter als blijk van waardering voor het onthaal in België. Ook in het Franse Longuyon staat een gedenkteken.
In Virton lieten de Canadezen een totempaal achter met een gedenkplaat waarop ze hun waardering uitspreken voor het onthaal door de Belgen. Hij werd ingehuldigd op 11 maart 1967 en meer dan 5000 personen woonden de plechtigheid bij. In 1992, na vele jaren buiten in weer en wind, was de totem aan vernieuwing toe. Claude Goffinet maakte een perfecte replica van de originele totem. (In Longuyon is men al aan de derde versie van de totem toe, deze laatste in kunststof).
