Kortrijk, 10 juli 2010. Op het vliegveld van Wevelgem staan diverse vliegtuigen klaar voor een vlucht naar het Engelse Duxford. Ze gaan er genieten van welhaast een dozijn Spitfires, van een half dozijn Mustangs en van nog wel veel meer bijzonder vliegend grut. De Flying Legends op Duxford maken van hun jaarlijkse airshow steeds een grandioos festijn. Maar ik heb nog een andere reden om erheen te reizen. Leest U verder.
Naar Engeland
Het gaat van Kortrijk naar Calais waar we op reglementaire hoogte het Kanaal oversteken in nog geen tien minuten. Al vanaf report midway channel is de Britse verkeersleiding crisp, correct en erg behulpzaam. Het is zeer druk. We zijn met z’n allen onderweg naar Duxford. Van Dover vliegen we rechttoe, rechtaan op Cambridge om vandaar af te buigen naar Duxford. De lady controller van Essex Radar begroette ons met a very good morning to you sir, en dat is het inderdaad.
 | Zo ziet Albion eruit van bovenaf en als het Kanaal tussen Engeland en het continent in de mist zit, zijn de krijtrotsen van Dover amper te zien. (Foto Guido Bouckaert) |
Het lukte ons wonderwel om bij aankomst boven Duxford de gegeven slot time te respecteren en we komen netjes binnenzeilen naar de landingsbaan in gebruik. De parkeerstrook van bezoekende vliegtuigen in het gras laat wel honderden vliegtuigen zien. Een lust voor het oog, zover je kan kijken in het glooiende landschap.
Voor de airshow niks dan lof. Indrukwekkende formaties en prima vliegwerk, dat wel, maar de toegang tot al dat fraais is duur: 31 pond. Daarbij komen nog de 20 pond landingskosten, de veel te duur betaalde fish and chips en de zeker niet goedkope scones & tea. Reken hierbij ook nog de meer dan twee euro per liter voor de vliegtuigbrandstof en we zitten welhaast aan wat zoonlief betaalde voor zijn uitstapje naar Werchter deze zomer. Dus, papa, over dat uitstapje van zoonlief valt echt niet te zeuren.
G-AKIF
Iedereen houdt toch lijstjes bij. Mijn bijzonder lijstje is dat van “aantal gevlogen vliegtuigtypes”. Op Duxford zou ik nummer 89 scoren. Het ging om een vlucht aan boord van G-AKIF, een de Havilland DH.89A Dragon Rapide met eerste vlucht in 1936. De DH.89 als 89ste kist op mijn scorelijst. Het toeval uitgelokt?
 | Het 89ste vliegtuig waarin uw reporter ooit voet aan boord zette, was deze G-AKIF. Het is een de Havilland DH.89A uit 1936. Het nog steeds pittig dingetje was in zijn tijd wat de A380 nu is. (Foto Classic Wings) |
De Dragon Rapide is een bijzonder mooi vliegtuig uit vroeger tijden met acht zitjes en voorin slechts plaats voor de vlieger. De DH.89A is echt een lief draakje en het vliegt zo sassy. De kist dreunt lekker over de startbaan tot de draagkracht zich in de dubbele vleugels nestelt en het vliegtuig zich beleefd in de lucht heft. Het tochtje is van korte duur; net genoeg om de voelen hoe very British de kist gehoorzaamt aan de vlieger.
Record?
Nu ben ik met mijn lijstje van 89 “gevlogen vliegtuigtypes” geen recordhouder, verre van. Op Duxford was de recordhouder van “de meest gevlogen vliegtuigen” wel aanwezig en ik was oprecht gelukkig enkele woorden met de man te kunnen wisselen. Zijn naam is Captain Eric “Winkle“ Browne en zijn score is 487 aircraft types flown. De oude, kranige man vloog als testpiloot bij de Royal Navy in de Tweede Wereldoorlog en kreeg daar zowat alles onder het zitvlak geschoven dat vleugels had, zelfs als het daarop leek. Ook daarna bleef hij vliegen en zijn score aandikken tot een respectabel aantal dat niemand meer kan bijbenen.
 | De recordhouder van het meest “gevlogen vliegtuigtypes” is deze kranige Brit. Zijn naam is Captain Eric “Winkle“ Browne. Zijn lijst klokt af op 487. Geen mens die hem ooit nog bijbeent, ook niet de Amerikaan Barry Schiff die heden afklokt op 318. (Foto Guido Bouckaert) |
Ik stuurde een foto van Captain Eric Browne genomen op Duxford, naar de Amerikaan die ook al een indrukwekkend aantal types van vliegtuigen heeft bijeengevlogen. Barry Schiff zijn teller staat op 318, hij is als reporter met luchtvaart bezig. Hij schreef mij dat ik beslist de honderd kan halen en dat ik daar zeker voor moest gaan. En dan 125 ? Dat moet lukken.
 | Een lijstjesfetisjist kan getuigen van de razendsnelle ontwikkelingen in de luchtvaart. Dit ultralicht tweezitsvliegtuig van deze 21ste eeuw is 15% sneller en 30% lichter dan pakweg de tweezits Cessna 150 uit de vorige eeuw. (Foto Jan Vanhulle) |
We zijn van Duxford naar Kortrijk/Wevelgem teruggekeerd in anderhalf uur. Nog een goede bekende van op Kortrijk deed er slechts veertig minuten over, maar dat was in zijn Piper Malibu DXL. Ik vloog al diverse keren in een PA-46 maar als de eigenaar van N557ML mij belt, ben ik meteen klaar voor een trip in zijn fabuleuze kist.
A380
Een week later kon ik dan nummer 90 scoren, jawel. En wat voor een score. Een tijd geleden vernam ik dat Air France deze zomer promovluchten zou vliegen tussen London en Parijs. En zo zat ik op zondag 18 juli 2010 in een Airbus A380-800 van Air France.
Kon je mij maar hebben zien stralen in die zetel benedendeks. En het staat zo mooi op mijn lijstje: A380. Nogal wat Belgen vlogen al in dit reuzenvliegtuig. Na het failliet van Sabena zijn verschillende piloten van Sabena voor Airbus gaan werken. De training voor de A380 is door Belgen ontwikkeld. En er is een West-Vlaming die kapitein is op de A330 en die voor Emirates vliegt. Hij volgt nu de conversie voor de A380.
Intussen vliegen er toch al zo’n dertig A380’s op reguliere luchtlijnen. Mijn Japanse vriendin vloog al drie keer in de A380, maar zij heeft bijlange na niet het aantal vliegtuigen bereikt als ik. Ze telt ze ook niet, denk ik. Zij kickt misschien niet op lijstjes. Haar man zit 200 dagen per jaar in het vliegtuig. Dat is twee dagen op de drie en neen, hij is geen beroepspiloot, hij is een wereldberoemde luchtvaartfotograaf.
 | De A380 vandaag is het imposantste verkeersvliegtuig. Er zijn er nu zo’n dertig in dienst die lijnvluchten verzorgen naar de grootste steden in de wereld. De A380-800, F-HPJA van Air France, vloog deze zomer promotievluchten tussen Londen en Parijs. (Foto Air France) |
Ik vond de vlucht in de A380 ronduit schitterend. Met de keuze voor drie camera’s op, onder en boven de gigant kon je op het schermpje in de zetel van je voorbuur, de wereld zien verglijden onder de vleugels, of je kon een USB-stick in het schermpje stoppen om je vervolgreis te downloaden voor op je laptop, of je kon genieten van vele kleine details die verraden dat deze Airbus echt wel geheel de 21ste eeuw zal inpalmen.
De motoren draaien geruisloos, en er is alleen heel wat gerommel als de wielen worden in- of uitgeklapt. De gigant vliegt ook erg soepel en is in de kortste tijd ontruimd. Alleen staan dan al die honderden passagiers tezamen voor immigratie en douane en daar lijken die instanties nog niet op berekend. Zucht.
 | Wie, zoals uw reporter meevloog op een promotiereis van Air France in de A380, kreeg dit fraaie certificaat overhandigd om boven het bed te hangen. (Foto Guido Bouckaert) |
Quo Vadis
Nog tien te gaan op het lijstje. Tot 100. Airbus heeft alvast hun passagiersvliegtuig voor 2050 bedacht. Er zijn al tekeningen onthuld. Zal ik tegen dan een krasse negentiger zijn die nog een keer in een nieuw vliegtuig wil kruipen? En welk cijfer op mijn lijstje zal de teller dan tonen?
 | Enige woorden van de recordhouder aan een collega op jacht naar de 100. (Archief Guido Bouckaert) |
Guido Bouckaert
