België heeft wereldfaam verworven met zijn cartoonisten. Daartussen zitten ook enkele knappe tekenaars van luchtvaartprenten. Willy Peeters verliet vijftien jaar geleden zijn vertrouwde stek in Westerlo, de Parel der Kempen, en woont nu in Mesquite, een klein landelijk stadje zo’n 30 minuten rijden ten oosten van Dallas in Texas. Hangar Flying sprak met de luchtvaartkunstenaar.
Hangar Flying: Wanneer emigreerde u naar de Verenigde Staten en waarom?
Willy: Ik verliet België in 1995 om in Miami een eigen zaak op te richten. Samen met een vriend startten we een modelbouwfirma. Waarom Miami? Omdat we daar een distributeur gevonden hadden die bereid was ons te helpen opstarten. Omwille van logistieke redenen moesten we ons zo dicht mogelijk bij hun zaak vestigen. Miami was een goede keuze. Wie wil er niet in Miami wonen? Ik had het er erg naar mijn zin. Maar we hadden een moeilijke start met weinig kapitaal maar wel met veel enthousiasme. In België hadden we alles achtergelaten.
 | Jan Olieslagers in zijn Sopwith Camel met de specifieke groenwitte schildering op de cowling. (©Willy Peeters) |
Hangar Flying: Is Amerika een betere afzetmarkt voor uw cartoon prints?
Willy: In zekere zin wel, ja. Amerikanen zijn meer geïnteresseerd in dit soort kunst alhoewel de strip in België meer in trek is. Mijn cartoons worden nogal eens met de Belgische strips vergeleken. Er komt hier ook veel meer volk naar modelbouwbeurzen en luchtvaartshows. Daar verkoop ik vooral T-shirts met mijn cartoons. Al is er vanuit Azië ook veel belangstelling.
Hangar Flying: Waar haalt u uw inspiratie? Op luchtvaartshows?
Willy: Soms wel ja. Als ik op een airshow ben, voel ik meestal de drang om naar huis te gaan en te schetsen. Ik heb ook een vrij volle boekenkast met vliegtuigboeken die ik regelmatig doorblader. En soms krijg ik opdrachten waar de klant het onderwerp kiest. Ik moet zijn idee dan zo getrouw mogelijk op papier zetten.
Hangar Flying: We zien maar een beperkt aantal cartoons over civiele vliegtuigen op uw website staan.
Willy: Ja, ik heb zowat acht commerciële vliegtuigen in mijn collectie en heb er al heel wat prints van verkocht, maar er blijkt toch meer interesse te zijn voor militaire vliegtuigen. Ooit heb ik een voorstel gedaan aan een luchtvaartmaatschappij hier in Dallas gevestigd om mijn cartoons te gebruiken voor reclamedoeleinden. Men heeft er niet op gereageerd, wat mij nog steeds verbaasd omdat ik sterk geloof dat T-shirts en koffietassen met mijn cartoon erop goed zouden verkopen, zeker aan kinderen.
Hangar Flying: Hoe komt een cartoon tot stand? Op de computer? Of gebruik je nog potlood en papier?
Willy: Zeker niet volledig op computer. Ik start met het schetsen op kalkpapier. Ik hou van de manier waarop het potlood vlot over het kalkpapier glijdt. Kalkpapier laat me ook toe om de tekening om te draaien en ze van de andere kant te bekijken, zodat fouten en afwijkingen in proporties beter opvallen. Eigenlijk is dat een beetje zoals het maken van tekenfilms. Na verschillende nieuwe vellen te hertekenen over de originele schets, kom ik uiteindelijk tot diegene die me het meest bevalt. Wanneer ik die na een dag of zo nog steeds het meest geslaagd vind, leg ik het finale vel over de tekening en teken de uiteindelijke omtrek netjes over. Dan ga ik over tot het inkleuren met markers. Voor de grote gebogen lijnen zoals de romp en de vleugels gebruik ik plastieken sjablonen. De kleinere boogjes en details worden met de losse hand ingevuld.
 | Willy Peeters (rechts) in augustus 1991, ergens in de Middenlandse Zee, geared up op het vliegdekschip USS Forrestal. Willy: “Een vliegdekschip is de gevaarlijkste plaats ter wereld, geloof me. Of je wordt opgezogen door een inlaat, verbrand door een uitlaat of overboord geblazen door jetwash. Het dek is nog gladder dan een ijsbaan met al die olie, fuel en zeewater.” Rechts staat Ronny Meuris, een vriend en zakenpartner. (Foto Willy Peeters) |
Als ik dan, na weer een dag rust, de tekening bekijk en nog steeds tevreden ben van mijn werk, en de tekening de essentie van het vliegtuig weergeeft, is het tijd om ze op een zeer hoge resolutie in te scannen. Daarna open ik Photoshop om alles in te kleuren en te weatheren of verweerd te doen lijken. Dat is een van de meeste gesmaakte aspecten van mijn cartoons, dat de vliegtuigen er zo echt en gebruikt uitzien, net zoals de levensgrote toestellen.
Hangar Flying: Maakt u nog steeds nieuwe cartoons?
Willy: Ik heb in drie jaren geen nieuwe cartoons meer getekend. Dat is inderdaad een lange tijd. Maar in 2007 heb ik een zeer ernstige beroerte gehad die mijn linkerarm gedeeltelijk heeft verlamd, dat is nog niet helemaal goed gekomen. Het werd mij daarna wel duidelijk hoe moeilijk het is om te tekenen zonder je linkerarm als “hefboom” op de tekentafel te kunnen leggen, of het papier te draaien terwijl je tekent. Probeer maar eens te tekenen of te schrijven terwijl je linkerarm gewoon langs je zij hangt.
Maar ik heb nog een boel schetsen van voor mijn beroerte, zelfs enkele zeer geslaagde. Het wordt tijd dat ik die terug bovenhaal en opnieuw ga oefenen. Gelukkig ben ik rechtshandig en heeft de beroerte de rechterzijde van mijn lichaam niet geraakt.
Ik heb nu onlangs een manier gevonden om het papier en de sjablonen stevig op hun plaats te houden terwijl ik de marker langs de sjablonen beweeg zodat die niet wegschuiven. Ik moet het nog verder uitproberen. Maar ik ben er mentaal klaar voor. Ik zal nog erg veel moeten oefenen maar ik hoop dat het even leuk wordt als voorheen.
Hangar Flying: Wat is uw favoriete onderwerp?
Willy: Daar moet ik niet lang over nadenken. Zeker alles wat met de marine te maken heeft. Ik heb altijd van de zee gehouden en Navy vliegtuigen zijn de perfecte combinatie van zee en luchtvaart. Vooral WOII US Navy dan.
Hangar Flying: Wat is er in de toekomst voor Willy Peeters?
Willy: Blij dat u me dat vraagt. In 2009 ben ik door het prestigieuze American Association of Aviation Artists (www.asaa-avart.org) als volwaardig lid aanvaard (nvdr.: Proficiat Willy!) en het was altijd mijn ambitie om olieverfschilderijen van vliegtuigen te maken. Dus met het advies en de aanmoedigingen van mijn ASAA-collega’s ga ik binnenkort de penselen ter hand nemen. Maar daarvoor heb ik een veel grotere tekentafel nodig en mijn huidige werkruimte is te klein. Ik moet dus eerst naar een grotere woning uitkijken, met ruimte voor een nieuwe studio. Ik heb altijd gedroomd van een woonst in Hawaï met een ruime kamer met veel licht en een licht briesje met oceaangeur door de kamer waaiend. Dat lijkt me een ideale omgeving om schilderijen met Navy vliegtuigen te maken.
Ik stuur jullie beslist een aanzichtkaartje vanuit mijn nieuwe studio!
 | Een A319 van Brussels Airlines, speciaal getekend voor de lezers van Hangar Flying. (©Willy Peeters) |
Voor verdere info: www.artsandcomics.com/index.html
Frans Van Humbeek
