Antwerpen, 3 januari 2011. Ook gekeken naar ‘Ice Pilots’ op Kanaal2? Indien niet: het betreft een Canadese reality reeks over Buffalo Airways. In de winter voorzien ze afgelegen dorpen en steden van noodzakelijke levensmiddelen zoals brandstof, voedsel en post. Het mooie aan deze maatschappij is dat ze bijna uitsluitend met old timers vliegen: DC-3, DC-4 en C-46 worden hier nog dagelijks operationeel ingezet in barre omstandigheden. Het bewijst dat deze toestellen nog best meekunnen met hun modernere afstammelingen… een beetje de ‘Benidorm Bastards’ onder de vliegtuigen dus.
 | Om de motoren warm te houden, worden ze in dekens gewikkeld wanneer het vliegtuig een stop maakt. Een oponthoud is hierdoor ook altijd beperkt in de tijd, zeker op vliegvelden waar geen infrastructuur aanwezig is om de motoren op een andere manier terug op te warmen. |
Los van de ‘Reality-TV-meligheid’ zijn er mooie vliegtuigen te zien in indrukwekkende landschappen… Als piloot dus reden genoeg om de afstandsbediening thuis op te eisen.
 | Motor van een DC-3. |
M’n gevoelens zijn echter wel dubbel bij het programma. Voor het ‘effect’ worden kleine voorvallen nogal gedramatiseerd, wat laat uitschijnen dat vliegen toch eigenlijk wel een zeer riskante bezigheid is die voorbehouden is voor ‘stoere mannen’. Over de vluchten die zonder noemenswaardige voorvallen verlopen, en die dus niet interessant zijn in een dergelijke reeks, wordt niet veel gesproken.
De enige vrouwelijke pilote krijgt van haar collega’s -achter haar rug natuurlijk- het verwijt dat ze wordt voorgetrokken omdat ze een vrouw is, en in de preview naar het volgende seizoen tijdens de laatste aflevering laat men uitschijnen dat ze haar baan opgeeft. Ook dit vind ik jammer, vooral dan als vader van twee dochters waarvan ik hoop dat ze vroeg of laat ook in luchtsporten geïnteresseerd gaan geraken.
 | De DC-3 blijft vanuit iedere hoek een prachttoestel. |
 | Grote broer DC-4 heeft ook een plaatsje bij Buffalo. |
Anderzijds wordt ook getoond dat piloten toch wel wat verantwoordelijkheidszin hebben. Klanten die op hun vracht staan te wachten blijven -letterlijk- in de kou staan als het te turbulent is, of er teveel crosswind staat, en een passagier die per se in een afgelegen oord moet aankomen zal toch enkele nachten extra in een hotel moeten blijven omdat het weer op de bestemming te slecht is om te landen. Bovendien worden deze beslissingen door de collega piloten in dit macho wereldje enkel maar toegejuicht… geen stoerdoenerij dus dat ‘ik dit wél even geklaard zou kunnen hebben’.
Hier kan iedere piloot, ook wij dus, wat van leren: ken je persoonlijke minima en de limieten van het toestel, en hou je eraan… mensen die acro met een reis-ULM cool vinden, kicken waarschijnlijk ook op Russische roulette. Ze bezorgen de ULM gemeenschap, en bij uitbreiding alle sportvliegers jammer genoeg wel een slechte naam wanneer ze dan vroeg of laat toch in de krant komen.
 | Geef toe, het is toch een droom om zelfs met een ‘gewone’ Cessna door dit landschap te ‘cruisen’. Wat moet het dan wel niet zijn met een prachtige old-timer. |
Een ander interessant punt dat in de laatste aflevering naar voor kwam is de schaarste aan Avgas. Dit is immers de enige brandstof die nog lood bevat, en dus schadelijk is voor mens en milieu. Hoewel men ijverig bezig is om alternatieven te zoeken hiervoor in de vorm van additieven en nieuwe motoren, zijn de oude stermotoren van de cargovliegtuigen nog afhankelijk van de ‘100 Low Lead’. Een schaarste in de vorm van prijsverhogingen, of zelfs totale onbeschikbaarheid, zou het einde van dit bedrijf betekenen. … en wat voor onze activiteiten?
 | Een beetje sneeuw is toch geen probleem!? |
Ondertussen zijn er al bedrijven aan alternatieven aan het werken. In de eerste plaats zijn er natuurlijk de aangepaste autodiesels van SMA, Thielert en Austro. Een omvangrijke aanpassing, die bovendien slechts voor enkele types toestellen mogelijk is, staat een brede omschakeling in de weg. Andere, traditionele, motorfabrikanten zoals Continental en Lycoming werken dan weer aan motoren die zoals de Rotaxen op autobenzine werken, maar misschien kunnen wij voor onze sportvliegtuigen nog het meeste verwachten van alternatieve brandstoffen.
Peter Snoeckx
Foto’s: Sean Barry
