Ontario, Canada, 20 juli 2012. Vijf jaar geleden, dag op dag, vloog voor het eerst vanaf London International Airport, het tweede prototype van de nieuwe zakenjet van het Oostenrijkse Diamond Aircraft. Niks bijzonder, ware het niet dat dit de eerste vlucht was van SN002 die helemaal mee op de rails is gezet door de Belg Luc Van Bavel.
 | In het zog van de zucht naar betaalbare privé-jets, gooide het Oostenrijkse Diamond Aircraft de betaalbare D-Jet op de markt, echter niet zonder vele zorgen. (Foto Diamond Aircraft, Canada) |
Geboren te Ukkel op 20 november 1964, studeerde Luc Van Bavel elektromechanica aan de industriële ingenieursschool ECAM te Brussel. Maar de lessen verveelden de student zo erg dat hij ze doorworstelde met het schetsen van vliegtuigprototypes. De schetsen waren al eens gestoeld op de tekeningen van Roger Leloup, de geestelijke vader van stripheldin Yoko Tsuno.
Met een eindwerk over berekeningen van composietmaterialen bestemd voor de bouw van de vleugel van de Euronef ATTL, behaalde de prille ingenieur in 1990 de CERDECAM-prijs industrie/universiteit. Daarna werkte de Belg twee jaar (1991-’92) als onderhoudsofficier bij de Belgische Luchtmacht waar hij onderzoek deed naar naverbranding. Bij de Luchtmacht vloog Luc Van Bavel voor het eerst mee in een jet, en wel in de F-16.
Dan al, maar ook al eerder toen hij nog op school zat, bracht Luc Van Bavel geheel zijn vrije tijd door bij Promavia, in die dagen druk in de weer met de Jet Squalus (1987-’91). De man schreef er, naast al het andere computerwerk, ook de testvliegsoftware en vergleed daarbij langzaam in het ATTA-1500 en ATTA-3000 project van Gene Kerrigan, eerder werkzaam bij North American Rockwell.
 | Een nog jonge Luc Van Bavel, links op de foto, poseert bij de Jet Squalus van Promavia. Het zou nooit iets worden met deze privé-jet avant la lettre. (Via Luc Van Bavel) |
De ATTA-3000 zal als de Mig 8-15 van Mikoyan Design Bureau (1993-’94) meedingen naar de USAF/NAVY-JPATS (Joint Primary Aircraft Training System) en dit in samenwerking met Boeing maar het project haalde de hoofdvogel niet binnen. Het bracht Luc Van Bavel wel naar Rusland waar hij in zaken ging die niets met luchtvaart te maken hebben (1994-’97).
In 1995 verkaste onze Belg naar Canada waar hij in 1998 voor Bombardier aan de Challenger 645 (een militaire versie van de zakenjet, bestemd voor elektronische oorlogsvoering) ging werken. Als hij aan de Advanced Projects Division zijn eenzits Sky-Doo voorstelt wordt het voorstel verworpen maar prompt weer opgepikt door Michael Margaritoff die in Florida, USA, het bedrijf Safire opricht voor de productie van betaalbare zakenjets. De Sky Doo van Luc Van Bavel wordt er de S-12; zijn ontwerp voor een persoonlijke jet met zes plaatsen, wordt de S-26.
Aan dit project kwam een eind in de maand juli van 2004, luttele weken verwijderd van de eerste vlucht.
 | Zo ontwerpt Luc Van Bavel zijn vliegtuigen. Hier de S-26 die de aanzet gaf voor de latere SafireJet. (Archief Aeroscript) |
In 2007 is werk van Van Bavel genomineerd voor de prestigieuze Collier Throphy. Van Bavel tekende immers voor romp, staart en motorinlaat van de Epic Victory (jet) en Escape (turboprop). De Victory vloog al 202 dagen na de eerste pennenstreek op het computerscherm.
 | Voor de modelvliegers onder ons en andere luchtvaartfans, brengt Graupner een radiografische geleid model uit van de Epic Victory (1,090 m lang/1,112 m span), beschikbaar vanaf 19 september 2012 voor zo’n 250 € (Conrad, zie http://www.conrad.be/ce/nl/product/275378/)
|
In 2009 ging dit project over de kop en raakte het geheel verkocht aan een groep Chinese investeerders (Aviation Industry Corporation of China) die onverrichter zake pogingen hebben ondernomen om het project alsnog uit het slop te halen.
 | De Epic Escape was een schitterende turboprop, een van de mooiste vliegtuigen uit het recente computertijdperk. Waarom toch, slagen mooie dingen er soms niet in om te overleven? (Via Epic Aircraft) |
Intussen tekende Luc Van Bavel voor de restyling van het tweede prototype van de Diamond D-Jet voor Diamond Aircraft Holdings Canada waarvoor hij is aangetrokken als autonoom contractor. Luc Van Bavel is erg thuis in 3-D modelling en heeft een goed oog voor esthetica en ergonomie. Aldus maakte hij van de D-Jet een mooier ogend vliegtuig wat resulteerde in verbeterde aerodynamica, een betere cabine met meer ruimte voor het instrumentenbord, verbeterde luchtinstroom en uitlaat voor de motor. Hij was het aanspreekpunt voor wat betreft de prestaties van de testvluchten. De Belg blijft verder werkzaam voor de D-Jet als analist van de huidige testvluchtgegevens en van alles wat de vliegprestaties aanbelangt. Zijn aandeel in het team dat de D-Jet ontwikkelt is aanzienlijk, al is de rol van elk lid van het team even belangrijk. Diamond Aircraft Canada zegt graag te werken met de Belg, die een kundig man is en vol is van passie voor de luchtvaart.
 | Zoals de foto het toont, lijkt er niet veel aan een vliegtuig maar schijn bedriegt. (Via Luc Van Bavel) |
Certificatie van de D-Jet, de allergoedkoopste privé-jet in de aanbieding, aanvankelijk nauwelijks anderhalf miljoen dollar, was verwacht tegen midden 2008 met leveringen in 2009. Diamond Aircraft Holdings Canada noteerde voor de D-Jet minstens 300 bestellingen. De ontwikkeling van de veelbelovende 5-zits-jet werd echter danig vertraagd door onder meer de keuze voor een andere motor. De vooruitgang van het project kwam zelfs bij momenten in gevaar door het gebrek aan financiële middelen. Zo stokte het project halfweg 2011 maar in datzelfde jaar nog trok het project zich weer op gang met centen van Medrar Financial Group, een groep investeerders die opereert vanuit Dubai, UAE.
 | De D-Jet haalt alle aandacht naar zich toe. Er zijn vele honderden bestellingen, zoals van deze vliegschool in de VS die er twintig reserveerde voor aankoop. (Via Diamond Aircraft) |
Sedert 2007 is Luc Van Bavel consulent en lesgever aan de ITPS (International Test Pilots School, Canada). Daar legt hij aan toekomstige testpiloten het hoe en waarom uit van wat staat geschreven in hun vlieghandboeken en toont ze daarbij hoe gevechtsmanoeuvres zijn gestoeld op rekenkunde en logica. Hetzelfde deed de Belg namens ITPS in 2007 in Maleisië voor de luchtmacht aldaar, die F-18 en MIG-29 vliegt.
Naast analyse van de testvluchten van de D-Jet is Luc Van Bavel ook aan het werk bij de ontwikkeling van een nieuw militair vliegtuig in de VS, maar daar mag de Belg helemaal niets over zeggen.
Vliegtuigontwerper Luc Van Bavel is ervan overtuigd dat nieuwe typen van vliegtuigen een kans moeten krijgen. De Belg zelf is een durver en bereid om deze nieuwe vliegtuigconfiguraties aan te pakken. “Er zijn niet veel mogelijkheden om een motor in een vliegtuigframe te passen”, zegt hij zelf, “maar met mijn ervaring met de Epic Victory en de D-Jet, ben ik toch klaar om de wereld te verbazen. En wie de concurrentie voor wil blijven, moet durven”. Een gebald statement van een Belg die de luchtvaartwereld nog sterk hoopt te verbazen.
 | Een Belg en zijn trots. Luc Van Bavel showt de Epic Victory. Jammer van die eendagsvlieg. (Via Luc Van Bavel) |
Luc Van Bavel woont in Canada, in Quebec, is gehuwd met twee kinderen en is privaat-piloot.
 | Vliegtuigen door Luc Van Bavel gecreëerd, zullen er in de toekomst niet meer zo uit komen te zien als deze vloot SafireJets op een computerfoto. (Composietfoto via Luc Van Bavel) |
Guido Bouckaert
