Merzbrück, 19 oktober 2013. Een reünie voor de ex-militairen en dienstplichtigen van het opgedoekte 18de Eskadron Licht Vliegwezen, … dat was waar organisator William De Clercq uit Oudenaarde, hard aan had gewerkt. Zo kwam het dat op 14 september 2013 meer dan honderd oudgedienden van het 18de zich te Merzbrück aanboden om samen aan tafel te gaan voor een babbel en een knabbel. Allen waren zij ooit in deze kazerne gestationeerd.
 | Embleem van 18 Lt Avn. |
Ook ondergetekende logeerde op kosten van de gemeenschap in 1976 zes maanden lang in de kazerne van Merzbrück alwaar Alouette II’s rondvlogen ter verdediging van onze natie. Het postadres was: soldaat-milicien 76/13381 Guido Bouckaert, 18 Lt Avn, 4090 BSD.
Bij eerste afroep door William De Clerq was ik, zoveel jaar later, meteen paraat om deel te nemen aan de reünie. Aldus werd alles geregeld: deelname aan de brunch, een kijkje in de gebouwen van de kazerne, even meevliegen in de Agusta-Bell-47J2 van Erik Bussé, oud-helipiloot van het 18de en van het stuntteam Blue Bees.
 | In 18 Lt Avn verbleven zo’n 40 à 50 dienstplichtigen en zo’n 10 à 20 BV’s waaronder vanaf midden de zeventiger jaren van de vorige eeuw, vrouwelijke soldaten. |
Maar die zaterdag, die ene dag in een lange periode van heel mooi weer, besloten de weergoden bokkig te wezen en vermochten die dag alleen de kraaien te vliegen. En wij die hadden besloten voor de reünie in een vliegtuig naar Merzbrück/Aken te vliegen, stonden daar en keken ernaar. De huidige heli in dienst van Defensie, de Agusta demo A-109BA H-24 was wel op het appel maar van een militaire heli is verondersteld dat die onder elk weerbestel door sluipt. Wij dus niet.
 | Het 18 Lt Avn mocht prat gaan op het demoteam Blue Bees. |
 | Die Blue Bees konden er echt wel wat van. |
Geen nood. Een goede maand later had piloot Dirk Van de Ginste er dik zin in om nog voor het weer helemaal omsloeg in winterse omstandigheden, een vliegtocht te regelen naar Merzbrück/Aken en daar had ik inderdaad enorm veel horen naar.
Via Propeller (www.propeller.be) op Vliegveld Kortrijk stond de OO-FWA voor ons klaar, alhoewel, … het is een ferme klus om het haast één ton zware vliegtuig afgetopt met brandstof, uit de hangar te sleuren. Maar de Robin 3000 is een mooie cruiser en behoorlijk snel. We navigeerden zo correct mogelijk tussen, onder, mogelijks zelfs boven (?!) de zeer talrijke, strikt gereglementeerde vlieggebieden van het land en zagen, eens Aken voorbij, Merzbrück opduiken onder de neus van het vliegtuig.
 | Vlucht naar de Marinebasis Zeebrugge met de piloten Ulenaers en Van Den Neste (12 juli 1988). |
Ha! Van een aloude Duitse discipline omheen het vliegveld was niets te bekennen. In long final werden we tot overshoot gedwongen en bij een tweede aanvliegen was het weer van dat. Deze keer leek landen mogelijk maar zette ons vliegtuig zich diep neer in de wel erg korte landingsbaan en met remmen, die het enigszins lieten afweten, kwamen we maar tot stilstand net over het einde van het asfalt, pardoes in het groene gras. Maar zoals een gezegde in de vliegerij luidt: “Every landing you can walk away from, is a good one.”
 | Niet altijd zonder gevaar, het soldatenleven als piloot bij het Licht Vliegwezen. |
In het gebouw ‘Mess Officieren’ dat een milicien indertijd niet eens mocht benaderen, tenzij voor een karwei, is nu een restaurant ondergebracht. We hebben er behoorlijk goed gegeten. Soep en buffet voor niet eens tien euro, precies het bedrag dat we hadden neergeteld als landingsgeld.
Een kazerne zoals Merzbrück werd door en voor de militairen voor de eeuwigheid gebouwd. De toren is dus nog altijd één brok degelijkheid en binnenin herken ik nog de indeling van weleer. De plek waar ik als milicien werkte en het WC waar we ons om beurt met wat lectuur verstopten om aan een extra werkje te ontsnappen, is er nog altijd en de trap naar boven in de toren, is nog maar een klein beetje aan slijtage toe.
 | ”Wederoproeping zonder bevel”: de reünie van 18 Lt Avn, 14 september 2013. |
Na de nachtshift van 1 tot 9 konden wij, miliciens, gaan eten en ik neem een kijkje bij het gebouw waar we ’s ochtends en ’s avonds uit wel negen menu’s konden kiezen. Van pasta over croque monsieur tot vlees-en/of kaasschotels. Nu zijn in de kelder van dit gebouw de bedden weg gestouwd waarin wij toen sliepen. Je kon er gif op nemen dat in dat bed, de slaapzak al ’s werd gevuld met bloem of de lakens ingesmeerd met tandpasta. Jongemannenheibel verzekerd.
Het kazerneblok waar ik mijn legerdienst sleet was niet op slot en ik klom meteen de trappen op. Helemaal aan het eind van de gang aan de ene kant, lag de grootste slaapkamer voor de dienstplichtigen in die blok. Nu doet die ruimte dienst als vergaderzaal voor de huidige Duitse gebruiker. Goed dat wij, miliciens, indertijd het gebouw bijzonder goed hebben onderhouden. De trappen schrobben met de tandenborstel, bijvoorbeeld. Maar waar mijn bed in die slaapkamer stond, dat herinner ik me nu, zovele jaren later, niet meer.
 | Zovele jaren later … nostalgie is troef. |
Het wachtlokaal is eveneens gebleven zoals het was. Ik herinner mij de ene keer dat ik wacht moest lopen. Na een rondje nachtelijk wandelen met FAL-geweer en munitie , kon ik mij achterin het gebouwtje neervlijen om wat te pitten.
In de enorme hangars waar ooit de ABL-helikopters stonden, staan nu heel wat bijzonder mooie vliegtuigen gestald. Van een pittige Mooney Acclaim M20M TLS, over een antieke Ryan PT-22 tot enige Harvards T6 Texan met brandstofverslindende stermotoren.
 | Anno 2013 zijn nog steeds plakkaten te lezen die golden in de dagen van 18 Lt Avn. De vraag weerklonk: wat af te bedekken als een dame moet afgespoten worden … |
Nu de belofte was nagekomen om ooit ’s in een vliegtuig terug te keren naar het helikoptervliegveld waar ik de vliegmicrobe verder uitbroedde, zovele jaren geleden als dienstplichtige soldaat, vlogen wij weer huiswaarts, hart en vliegtuig vederlicht tot boven Wetteren de eerste druppels regen op de canopy open spatten en wij nabij Waregem warempel in een wel zeer lage bewolking verzeild raakten.
 | Uw verslaggever kwam weken te laat aan op de reünie, al was hij hoogstens anderhalf uur onderweg geweest in de OO-FWA. |
OO-FWA konden we uiteindelijk relatief droog in de hangar duwen maar toen we koffie zaten te slurpen na een voorbeeldige landing, gingen de hemelsluizen helemaal open alsof de weergoden weenden om het voorbij bezoek aan Merzbrück, een bezoek dat zich wellicht nooit meer zal herhalen.
Ooit wordt het echt wel: “oost west, thuis best”, maar zover zijn we nog lang niet!
Voor het beeldmateriaal is geheel geput uit de archieven van Vrienden van het 18de
www.facebook.com/groups/107497515977514/
Waarvoor bijzondere dank.
Guido Bouckaert
