Wevelgem, 22 februari 2014. In de loods van Zoute Aviation Club staat de Fieseler Storch Replika van Walther Popelier in z’n blootje. Helemaal gestript en dus klaar om, zo nodig, enkele reparaties te ondergaan maar vooral om met een nieuw anticorrosielaagje en een nieuw jasje te worden bedekt. Het flitslicht van een fotograaf vat de vier mannen aan het werk en documenteert het gebeuren voor de eeuwigheid. De fotograaf aan het werk, is Giel Sweertvaegher.
Op de jongenskamer van Giel Sweertvaegher (°1992) prijkte ooit een poster van Belgische F-16’s waarvan het splijtende uiteen vliegen door de Japanner K. Tokunaga is bedacht en prachtig gefotografeerd. Giel kon, toen hij de poster ophing, niet beseffen dat hij ooit nog samen met de topfotograaf in een volgvliegtuig zou zitten met de lenzen gericht op het vliegend onderwerp, de fotokist achterna. Het was het jaar 2009.
 | Locatie: Phantom Pharewell in Wittmund. De foto’s van de Phantoms die voorbij vliegen met naverbranders zijn fantastisch, maar deze foto, genomen na alle vluchten, toont een heel andere aspect van het evenement. De vreugde na de succesvolle vluchten en een geslaagd evenement. |
Natuurlijk was Giel in zijn jongensjaren zoals alle andere kids fan van de dino’s, in die tijd een heersende rage onder de jeugd. Of er ook dinosaurussen waren die vlogen? We weten alleen maar voor honderd procent dat de Pterodactyl dat deed, weet Giel.
Zeker is dat in de omgeving van waar de jongen woonde, gigantische helikopters overvlogen vanaf het nabije vliegveld van Koksijde. Deze Seakings zullen altijd de favoriet blijven van de jongeman.
Koksijde Air Show was ook voor Giel een ferme trekpleister. Voor het eerst deze van 2001. Giel had in luchtvaartbladen wel al gezien hoe vliegtuigen in knappe beelden werden gevat, maar toen hij op de airshow deze mensen aan de slag zag met fototoestellen allerhande met daarop soms gigantische telelenzen gemonteerd, wist hij het meteen; ik wil dat ook.
 | Een Franse Rafale bij de neus genomen tijdens de A2A Academy 2013. De opgestoken duim en de reflectie van de Skyvan in de HUD van de Rafale en de power die van de foto uitgaat, maakt deze opname tot de mooiste van de hele vlucht. |
Het is de oudere broer van Giel, nu fotograaf voor De Morgen en Humo, die Giel een eerste fotokoffer uitleende waarin toen nog maar alleen het broodnodige stak. Voor de eeuwwende was dat materiaal nog analoog en sommige van deze kiekjes bleven bewaard. Giel kon pas in 2008 digitale apparatuur kopen en met een flinke aanslag op zijn spaarrekening werd ook een computer gekocht.
In de jaren voor de digitale revolutie –beter spreken we van een explosie–konden fotografen met hun werk alleen in de drukkerswereld terecht. Nu kon plotseling iedereen zijn werk kwijt op het internet. De fotografen en zeer zeker ook de luchtvaartspotters, konden hun geluk niet op. Het is op het internet dat Giel als fotograaf in spe, vele fotografen en hun werk leerde kennen en er veel kennis opdeed over luchtvaartfotografie.
Voor de jonge fotograaf begon het allemaal te lopen sedert het Vliegfeest van Kortijk-Wevelgem in 2007. Op een Open Deur te Moorsele maakt Giel voor het eerst kennis maakt met topvlieger Bob Velleman. Enkele weken later vliegen ze samen in een SV-4 en het onderwerp van de air-to-air shoot is de Tipsy Trainer, Giels’ eerste A2A-vlucht ooit.
Moorsele zal voor Giel een plek blijven van pure luchtvaartromantiek met zijn vervallen loodsen en Nissen hutten. Zijn foto’s die hij er maakt, geven perfect de weemoedige sfeer weer van wat het vliegveld ooit is geweest. En nog steeds vindt Giel er de sfeer super.
 | Zo’n foto als deze geeft precies de weemoedige sfeer weer van wat het vliegveld van Moorsele ooit is geweest. Is Moorsele weldra alleen nog maar historisch erfgoed dat slechts in deze foto’s wordt bewaard? |
Met vallen en opstaan en met de Seaking als favoriete onderwerp, wordt de jonge fotograaf stilaan het fotograferen de baas. Soms valt het ferm tegen. Zo heeft Giel op de Helidays in Bierset slechts een geleende telelens bij en slaagt hij er bijgevolg niet in om zo’n groot onderwerp geheel in het vizier te krijgen, zelfs niet na vele stappen achteruit.
Giel Sweertvaegher is een lefgozer. Hij durft. Hij krijgt weet van wat ene Eric Coeckelberghs in de Limburg op Sanicole, en later samen met de vlieger Tony De Bruyn, in gang zet en hij laat de Leuvense fotograaf niet meer los. Hij bestookt de man met vragen over hoe vliegtuigen te fotograferen in vlucht en dat wordt beloond met deelname aan het team PhotoCrew. Naast de initiatiefnemer horen daar in 2009 ook bij: Michael Vaeremans, Soetkin Vandecandelaere en Tom Houquet. Intussen verlieten Michael en Soetkin het team maar stonden velen te trappelen om de opengevallen plek in te nemen, ondertussen ook versterkt met een cameraman
 | Tony De Bruyn in de Skyvan op 10 december 2013 bij de terugkeer naar Wevelgem na een toffe fotovlucht met de Extra 300 en de Bronco. Het allerlaatste streepje licht. zorgt vaak voor de mooiste foto. En natuurlijk was het fantastisch om Tony terug in een vliegtuig te zien. |
Zo vliegt Giel op een goeie dag, een kleine vijf jaar nadat hij de poster van de Belgische F-16’s van K. Tokunaga, in zijn kamer op hangt, in het gezelschap van de meester zelf, om vanuit een Skyvan the Royal Jordanian Falcons te fotograferen én een paar jaar later ook een Vulcan, op zich al een memorabel moment!
Straks studeert Giel af aan de Gentse Universiteit in het vakgebied Geschiedenis. Vandaar dat Oldtimers nog zo’n onderwerp is dat Giel bovenmatig boeit. De Oldtimer Fly-In van Diest is zo’n vaste trekpleister en straks ook het WOI Classic Aircraft Village op Koksijde in het weekend van 2 op 3 augustus 2014.
 | De P-38 Lightning van de Flying Bulls tijdens sunset op Hahnweide 2013. Zoals vaker wordt de mooiste foto bij het laatste licht gemaakt. |
Maar Giel Sweertvaegher zou niet de aandacht verdienen die hij heden met recht geniet, mocht hij niet die ene stap verder zetten dan waar het bij alle andere fotografen stopt. Hij beaamt het volkomen: leg alle foto’s die er worden gemaakt in de Belgische luchtvaartwereld naast elkaar en ze lijken allemaal verduveld sterk op elkaar.
 | De Connie van Breitling met bestemming Fairford, bereikt tijdens een fotovlucht in de zomer van 2013 de Engelse kust na de Noordzee te zijn over gevlogen. Een moeilijke fotovlucht met als resultaat enkele prachtige foto’s. |
Zo staat Giel niet in de fotografie. Zijn foto’s knallen eruit. Ze zijn verwerkt, bewerkt, benadrukt, doorgedrukt, geaccentueerd. Zijn ziel en passie voor de luchtvaart komt er geheel tot uitdrukking en dat heeft nog geen enkele fotograaf hier te lande, hem voorgedaan. Sommigen zouden zelfs verder gaan in hun lof en het lyrisch hebben over Kunst. Maar de jonge fotograaf vindt van zichzelf dat ook hij een fotograaf is die alle kansen kreeg, ze dankbaar aannam en er dan uiteindelijk zijn eigen ding mee doet . Niet dat de jongeman alles zomaar in de schoot geworpen kreeg. Steeds moeten de handen uit de mouwen.
Stippen wij aan dat de werkwijze die Giel hanteert voor zijn foto’s zo’n beetje refereert naar het werk van de Poolse fotograaf Sławek ‘Hesja’ Krajniewski, waar Giel terecht een groot bewonderaar van is.
 | Een opname van tijdens de Chipmeet in Abbeville (2013.) Een van de Chipmunk-piloten staat bij zijn toestel en kijkt naar een formatie die boven hem passeert. . |
Uit de vriendschap met Bob Velleman ontstond Apron 6. Het is een blog op het internet waarin Giel Sweertvaegher haast om de andere dag een foto brengt. Als luchtvaartenthousiast die wil breken met het traditionele zicht op de luchtvaart waarbij de focus ligt op vliegtuigen en niet op de sfeer die ervan uitgaat, wil hij zijn blog op zo’n wijze uitbreiden dat alle aspecten van luchtvaart aan bod komen, en zelfs meer. Klinkt goed.
Giel Sweertvaegher weet wat hij wil in de fotografie. De droom om zelf te vliegen heeft hij echter niet. De sfeer die rondom vliegtuigen hangt fotograferen, volstaat. En hij doet dat op een ongedwongen, rustige manier waarbij hij weet wat hij wil en kan.
En dan nu allen naar zijn blog, apron6.com en ook zeker doen: like ‘m op Facebook !
Guido Bouckaert
Foto’s: Giel Sweertvaegher
