Grimbergen, 21 januari 2018. In 2017 ontmoette ik graaf René-Michel de Looz-Corswarem op de jaarlijkse opendeur van het vliegveld van Saint-Hubert. De graaf vertelde mij dat hij een boek voorbereidde over het leven van zijn vader, graaf Arnold de Looz-Corswaren (°4 september 1895, †25 oktober 1982.) ’t Is niet echt een luchtvaartboek had hij mij verteld, maar gezien de naam van zijn vader verschillende keren opduikt in de Belgische luchtvaartgeschiedenis had ik toch een exemplaar besteld. Het boek Lignes Droites is ondertussen verschenen en het kon mij echt wel bekoren.
 | Coverontwerp door Amicie de Chimay (www.mi7.be/printings.html). |
Dominique Van Impe, ondertussen een bekend onderzoeker van ondermeer de rijke geschiedenis van het vliegveld van Saint-Hubert, heeft een belangrijke aanzet gegeven voor het tot stand komen van Lignes Droites. In februari 2013 stuurde hij een mail naar René-Michel met een vraag om informatie over de Orta Saint-Hubert G1 OO-AKL en Saint-Michel SG2 OO-GUI waarvan Arnold de Looz-Corswarem eigenaar was geweest. René-Michel ging snuffelen in de oude documenten in het ouderlijke huis in Buvrinnes en vond er zoveel interessante onuitgegeven documenten en foto’s over zijn vader dat hij besloot om er zelf een boek over te schrijven.
Graaf Arnold de Looz-Corswarem behaalde zijn brevet van piloot in september 1927. We vinden zijn naam terug bij de oprichters en bestuurders van de Antwerp Aviation Club. Hij wordt in 1928 algemeen bestuurder van de Club d’Aviateurs de Bruxelles. Beide clubs vormden een stimulans voor de sportvliegerij in dit land.
Graaf Arnold de Looz-Corswaren nam deel aan luchtrally’s en vloog met zijn toestellen meermaals mee naar het buitenland. Vanaf 1930 begint hij te onderzoeken wat de kortste en snelste route zou zijn (Lignes Droites) voor een luchtverbinding tussen Belgie en Congo. In Lignes Droites lezen we de verhalen van zijn reizen Brussel-Oran-Brussel (maart/april 1931), een trip naar Scandinavië (mei 1931), Brussel-Oran-Tunis-Brussel (juli/september 1931), … Terloops wordt ook gesproken over de twee luchtvaartmeetings op het ouderlijk domein van Buvrinnes (augustus 1932 en 1933.)
Tussen 17 december 1934 en 14 januari 1935 zou hij de eerste keer naar Congo vliegen, over Libië, alleen met een eenmotorige Saint-Michel OO-GUI. Van 6 oktober tot 1 november 1935 herhaalt hij de vlucht met de tweemotorige de Havilland Dragon OO-JFN. Hij wordt dan vergezeld door Louis-Jean Mahieu, de eigenaar van het vliegtuig, en kapitein-vlieger Edgard d’Hoore.
Zijn tochten naar Congo zijn bijzonder goed gedocumenteerd, met ongekend fotomateriaal. Spijtig genoeg zijn de zeer interessante foto’s soms te klein afgedrukt. Zijn eerste tocht naar Congo zal hem de Trofee van Sportverdienste van 1935 opleveren, die wordt hem overhandigd door Adolphe Max, Belgisch politicus en burgemeester van Brussel. In april 1936 mag Arnold ook de Harmon National Aviator Trophy in ontvangst nemen. De graaf is bijzonder sportief. Hij neemt o.a. deel aan een paardenrace tussen Spa en Oostende (280 km) en aan wedstrijden voor jumping.
Niet alleen de luchtvaartverhalen in dit boek zijn zeer boeiend. De auteur kon beroep doen op een velddagboek van zijn vader om zijn wedervaren bij de Lansiers tijdens de Eerste Wereldoorlog te beschrijven. Naast de soms gruwelijke verhalen groeit duidelijk zijn interesse voor de luchtvaart en hij is onder de indruk van een frontvlucht waaraan hij mag deelnemen met een Farman. Zijn oversten laten hem echter niet de overstap maken naar de Militaire Luchtvaart. Een groot deel van zijn carrière brengt hij door bij de cavalerie. Zijn broer Jean sneuvelde tijdens WOI en de militaire overheid wil de ouders van Arnold niet extra ongerust maken door Arnold op te leiden tot piloot. Louise, de zus van Arnold, was wel burgerlijk piloot en vloog met het vliegtuig van haar vader.
Ook zijn wedervaren tijdens WOII worden uitvoerig uit de doeken gedaan, zoals zijn internering in een Oflag in het toenmalige Silezië. Interessant zijn bijvoorbeeld zijn oorlogsactiviteiten in het kader van een organisatie opgericht door de Fédération Aéronautique Internationale (FAI) met de bedoeling om over de landsgrenzen heen vermiste piloten op te sporen. Pakkend is toch wel het verhaal hoe hij in 1945 zijn vermiste vriend kolonel Libbrecht in Duitsland gaat opsporen, tot in de concentratiekampen. Libbrecht overleefde zijn gevangenschap niet.
Ook de koningskwestie komt aan bod met zijn trouw aan Leopold III. Arnold zorgde voor een op zijn minst gezegd spraakmakende tussenkomst in het parlement. In 1955 wordt hij gekozen als lid van The National Geographic Society, in 1957 krijgt hij het diploma Paul Tissandier. Doorheen het boek leren we Arnold kennen als een gedreven patriot en een bescheiden en intelligente man met veel humor.
 | Graaf René-Michel de Looz-Corswarem met de vliegkap van zijn vader, gefotografeerd op het vliegveld van Saint-Hubert in augustus 2017. (Foto Frans Van Humbeek) |
Het Franstalige boek, met een voorwoord door Prins Michel de Ligne, wordt afgesloten met een aantal mooie foto’s en documenten uit het archief van de Looz-Corswarem. 310 blz. Voornamelijk z/w. ISBN 978-2-8052-0397-8.
Prijs 25 euro (exclusief 8 euro verzendkosten). IBAN: BE46-0010-3439-2236 van René-Michel de Looz-Corswarem. Naam, voornaam en adres vermelden van de besteller.
Frans Van Humbeek
