Ursel, zaterdag 29 juni 2019. Wie de afgelopen vijftien jaar een Belgische vliegshow of fly-in heeft bezocht, zag vast wel The Victors aan het werk. Ze hebben ondertussen al 200 voorstellingen op hun actief. Op hun thuisbasis Ursel organiseerde het team de Victorday om de vijftiende verjaardag te vieren met supporters, vrienden en familie. Wij blikken terug op de afgelopen jaren met teamleider Emmanuel ‘Manu’ De Craene. We praten ook met Bram Joly, de nieuwste Victor.
Het ontstaan van The Victors gebeurde bij toeval op 28 maart 2004. Die dag kwamen Emmanuel ‘Manu’ De Craene, Frankie Deck en Luc De Smet terug van een individuele navigatievlucht. Ze riepen gelijktijdig Ursel Radio op. In plaats van eerst naar het vliegveld te vliegen, coördineerden ze onderling om eens een join up te proberen. Een uitdaging was geboren en met veel trainen werd een display in elkaar gestoken.
De final break in Koksijde. In 2006 konden The Victors voor de eerste maal – onverwacht – deelnemen aan de airshow van defensie.
Nadien vlogen de piloten regelmatig op evenementen op het vliegveld van Ursel. In 2006 konden ze voor de eerste maal – onverwacht – deelnemen aan de airshow in Koksijde. Ondertussen kunnen ze reeds een mooi rijtje van bijna 200 displays voorleggen, waaronder de airshows van Defensie (Koksijde, Florennes, Beauvechain en Kleine Brogel) en Sanicole. Ook lokale evenementen zoals Wings and Wheels, de ballonmeeting in Eeklo, herdenkingsvluchten in het kader van WO 1 en 2, diverse overvluchten zoals bij de wielerwedstrijden E3-prijs in Harelbeke (2013) en de Driedaagse van De Panne (2018) staan op hun palmares. In 2011 konden ze voor de eerste maal deelnemen aan een buitenlandse airshow in Sliac, Slovakije. Ondertussen hebben ze reeds diverse displays in het buitenland gevlogen zoals Beek for Speed (2012 – Nederland), Airshow Helsinki (2014 – Finland), Airshow Poznan (2016 – Polen). Dit jaar nemen ze voor de eerste maal deel aan een airshow in Frankrijk (Albert Bray – 24/25 augustus 2019).
De officiële persvoorstelling van het team op hun thuisbasis in 2007 met Frankie Deck, Jan De Clerck, Emmanuel De Craene en Luc De Smet.
Manu De Craene toen nog rechts van de leider tijdens een oefenvlucht in april 2007 boven het Meetjesland.
Vaste groep piloten
“De bezetting van het team wisselde al eens in de beginjaren, » blikt Emmanuel De Craene uit Aalter, de huidige leider van het team, terug. “Maar sinds 2012 hebben we de vaste groep piloten waaronder mezelf, vader en zoon Luc en Rick De Smet (Maldegem) en Steven Taildeman (Maldegem). Daarnaast is er nog Freek van Hyfte (Hoegaarden) als vijfde lid, maar hij kan door beroepsactiviteiten relatief weinig vliegen. Sinds dit jaar vervoegt Bram Joly uit Kanegem de rangen. Die twee extra piloten zijn er niet om het team te gaan uitbreiden. Het is vooral de bedoeling om een flexibele bezetting te hebben. Ieder van ons heeft nog een drukke baan.”
De vloot
Acrobatie moet je bij The Victors niet verwachten, daarvoor zijn de vliegtuigen die ze gebruiken niet geschikt. Hun vloot bestaat doorgaans uit OO-VMY, OO-EBU, OO-VCU en OO-VMC. Deze vliegtuigen, uitgezonderd OO-VCU, zijn eigendom van Vliegclub Ursel en zijn allen voorzien van een Victors-kleurenschema op de staart sinds 2015. Deze metalen laagdekkers behoren tot de familie van de Piper PA-28 Cherokee-reeks. The Victors vliegen met Piper Cadet en Piper Warrior III. Het zijn lichte vliegtuigen ontworpen voor trainings- en pleziervluchten en werden gebouwd bij Piper in Vero Beach, Florida (VS).
Opnieuw een final break in Koksijde, nu in juli 2011… meteen ook de allerlaatste airshow die defensie organiseerde in Koksijde.
In-house training
In tegenstelling tot defensie is het formatievliegen geen onderdeel van de opleiding om privaatpiloot te worden. Dankzij de goede connecties binnen defensie hebben ze wel een cursus kunnen lenen, maar ze hebben vooral zelf moeten leren. “Met trial and error zijn we tot een strategie gekomen om een voorstelling op te bouwen die ook voor het publiek mooi om zien is,” gaat Manu verder. « Op het resultaat van deze in-house training zijn we zelf zeer fier. Zeker als je ook nog eens het lage motorvermogen van onze vliegtuigen incalculeert. Met die 160 PK kunnen we niet ver van het publiek gaan vliegen. Anders duurt een voorstelling gewoon te lang. Wij brengen dus een strak gevlogen display met mooie formatiewijzigingen waarbij we dicht bij elkaar vliegen. Dichtbij kan je wel letterlijk nemen, de afstanden schommelen tussen de één à twee meter. Natuurlijk altijd wat achter en lager ten opzichte van de anderen, de nodige veiligheidsmarge.”
“Natuurlijk droomden we in het begin van meer performante vliegtuigen. Maar dan zitten we op hetzelfde domein van enkele beroepsteams. Dan moet je dagelijks oefenen, door onze beroepsactiviteiten lukt dat weer niet.”
Op de opendeurdagen van Vliegclub Ursel, het later Ursel Avia, kunnen The Victors niet ontbreken. Tijdens de editie van 2012 pakten donkere wolken samen, een mooi contrast met de oranje rook tijdens deze strakke formatie.
Een ritueel dat zich iedere voorstelling herhaalt: net voor het opstijgen nog een laatste briefing voor het team. Het team bestaat sinds 2013 uit de oprichter Luc De Smet, Manu De Craene, Rick De Smet en Steven Taildeman.
Complimenten
“We bouwden in de afgelopen vijftien jaar ook een grote schare fans uit,” vervolgt Manu. “Vooral van mensen die niet dagelijks in de luchtvaart actief zijn, krijgen we geregeld de opmerking dat we mooi, strak en dicht bij elkaar vliegen. Voor velen is het ook prettig om naar een rustmoment tussen het traditionele jetgebulder te kijken.”
Ook de reacties van collega-teams zijn lovend hebben ze ondervonden: “Vorig jaar was er de grote airshow van de luchtmacht in Kleine Brogel. Daar zijn verschillende professionele en militaire teams ons komen opzoeken om een compliment te geven over onze voorstelling. Zo merkten ze op dat onze formatieveranderingen in vlucht echt zijn afgewerkt. Ook dwingen we een stukje respect af door het lesvliegtuig dat we gebruiken. Met onze Pipers hebben we een stuurwiel in plaats van een stick wat de reactiesnelheid wat moeilijker maakt.”
“Dat we vandaag staan waar we nu staan had ik vijftien jaar geleden niet durven denken. Zo hebben we als eerste en enige team in België de toelating om in formatie te starten. Dit laat ons toe om na het opstijgen direct aan onze demonstratie te beginnen. Een van de meest memorabele momenten was op de airshow van Sanicole samen een voorstelling te vliegen met de Red Devils, het demonstratieteam van onze luchtmacht; het is zowat de militaire evenknie van ons team.”
Ook op de grond verzorgt het team de voorstelling. Van een gezamenlijke start en het keurig in formatie taxiën tot het simultaan de motor weer afleggen.
Het handelsmerk van The Victors: een strak gevlogen display met mooie formatiewijzigingen waarbij de piloten dicht bij elkaar vliegen.
Driekleur
Naast vliegshows vliegen The Victors ook heel wat overvluchten voor een herdenking of zoals onlangs nog boven de braderie in Maldegem. “Nog nieuw dit jaar is dat we erin geslaagd zijn om een Belgische vlag door de lucht te trekken met zwarte, gele en rode rook. Vooral de zwarte rook was een probleem. De chemische reactie van die rook veroorzaakte te veel hitte waardoor ook de andere pods zou ontbranden. De constructeur is er dit jaar wel in geslaagd om de temperatuur onder controle te houden. Onze driekleur zal in de nabije toekomst te zien zijn op verschillende herdenkingsplechtigheden naar aanleiding van 75 jaar bevrijding,” besluit Manu.
Bram Joly
De nieuwste piloot bij The Victors is Bram Joly (30). In het dagelijks leven actief als zelfstandig tuinaannemer, maar vliegen is zijn grote passie. “Ruim zeven jaar geleden ben ik hier in Ursel gestart met mijn opleiding om een pilotenbrevet te halen,” blikt Bram terug. “Ondertussen raakte ik ook bevriend met heel wat andere leden van de club en werd ik ingeschakeld bij het formatieteam om de vliegtuigen mee over te brengen naar enkele buitenlandse bestemmingen.”
“Afgelopen winter stelde het team mij de vraag of ik wilde meevliegen als reservepiloot. Dat ze me vroegen was wel een eer ja. Dit is een kans als privaatpiloot die niet zomaar voor het grijpen ligt. Lang heb ik niet moeten twijfelen, al heb ik het wel met mijn vriendin overlegd. Maar eigenlijk kon ze in mijn ogen al zien dat het beslist was,” lacht Bram.
Sinds het airshowseizoen van 2016 werd de staart van de vliegtuigen getooid met de teamkleuren.
Tijdens de Victorday op zaterdag 29 juni 2019 brachten The Victors een uitgebreide voorstelling voor de honderden familieleden en vrienden van het team.
De passie voor luchtvaart is er bij Bram al van jongs af aan: “Op mijn achttiende heb ik nog getwijfeld om lijnpiloot te worden, maar de economische situatie toen was niet zo interessant om te starten. Ook de droom om piloot te worden bij defensie moest ik opbergen omdat ik te lang ben.”
Hij zette zijn droom even opzij en is gestart met een eigen tuinaannemersbedrijf. Om de droom toch een stukje te vervullen startte hij uiteindelijk toch een pilotenopleiding op sportvliegtuigen. De interesse is ondertussen toch exponentieel blijven stijgen: “Naast de pilotenvergunning ben ik me nog verder gaan verdiepen. Zo vloog ik al met staartwielvliegtuigen en afgelopen winter vervolmaakte ik ook een acrobatieopleiding.”
Achter elke Victor staat ook een sterke Victorine. De partners van The Victors ‘bevrouwen’ op de grond de promotiestand… ter gelegenheid van Victorday haalden ze de Belgische driekleur boven. Zoals je kan merken was er in de lucht wel een technisch probleem met de rode rook.
In zijn vrije tijd studeert hij momenteel voor het behalen van een ATPL licentie: “Het is blijven knagen. Als ik het nu niet zou doen, dan zou het er nooit meer van komen en zou er alleen maar spijt overblijven. Ik blijf actief als aannemer, maar als de kans zich aanbiedt om te gaan vliegen en de combinatie met thuis is goed, dan waag ik misschien wel een kans bij een maatschappij.”
Blijven evolueren
“De grootste motivatie om die cursus te volgen is om te blijven evolueren als piloot,” stelt Bram. “Veel fouten ontstaan door te lang dezelfde dingen te blijven doen. Ik wil blijven uitdagingen zoeken. De extra kennis maakt van mij een beter piloot. Bijvoorbeeld: in die acrobatiecursus zoek je zowel de limieten van jezelf op als die van het vliegtuig. Die kennis neem je mee als instapt in een van de sportvliegtuigen waarmee ik anders vlieg.”
Een nooit geziene formatie, alle zes de Victors samen in formatie.
Afgelopen maart had Bram een eerste trainingssessie in het formatieteam: “Tijdens die verplaatsingen naar het buitenland had ik wel al gemerkt dat het formatievliegen me lag. De uitdaging zit hem in de 100% concentratie die het vliegen vlak bij elkaar vergt. De trainingen vallen wel goed mee, maar dat is niet bij elke vlucht zo. Iedere vlucht is anders qua weer of omstandigheden. Maar ik krijg intern een goede opleiding en na elke oefenvlucht overlopen we achteraf ook de leerpunten.”
Momenteel vliegt Bram op plaats vier binnen het team: “Eigenlijk de moeilijkste plaats binnen The Victors. Zo stijg ik als laatste op en ben dus het verste van de leider. Dan is het hard werken in de cockpit om bij te benen. De vliegtuigen bewegen ook nog eens ten opzicht van elkaar. Dus om je plaats in de formatie vast te houden moet je altijd je positie met referentiepunten vasthouden op het zicht.”
Een uitgebreid familieportret van The Victors. Of zoals Bram Joly het verwoorde in onze babbel: “Het is een vriendengroep. Je mag nog de beste piloot zijn, als je niet in de groep past zal dat zich ook vertalen naar problemen in de lucht.”
Vriendengroep
Dat de sfeer in de vliegclub goed zit merken we al snel, maar ook de sfeer tussen The Victors zelf is opperbest: “De vliegclub is enkel open tijdens de weekends. De activiteiten concentreren zich op twee dagen dus leer je elkaar automatisch beter kennen. Trouwens, om een Victor te worden moet je ook in de groep passen. De andere piloten kijken niet alleen je naar vliegvaardigheid. Als we naar een airshow trekken zijn we vaak enkele dagen weg. Je mag nog de beste piloot zijn, als je niet in de groep past zal dat zich ook vertalen naar problemen in de lucht,” stelt Bram tenslotte.
Tom Brinckman
