Hechtel-Eksel, vrijdag 13 september 2019. Het is ondertussen een mooie traditie dat het Sanicole Airshowweekend geopend wordt met een spectaculaire sunset airshow. Voor de achtste editie verzamelden ongeveer 5.000 toeschouwers om te genieten van het betere vliegwerk bij zonsondergang. Hierbij een overzicht van vijftien fotografische hoogtepunten voor onze lens.
De 41e internationale Sanicole Airshow is georganiseerd door de Aeroclub Sanicole in nauwe samenwerking met de Belgische Luchtmacht. Het is Luchtmachtbasis Kleine Brogel die de operationele en technische steun verleent.
Hoewel het evenement dit jaar gericht was op het inspireren van nieuwe generaties, wisten ze bij Sanicole ook het verleden te eren en de toekomst te vieren.
« Het is cruciaal dat we jongeren blijven inspireren voor de luchtvaart, » klonk het bij de organisatoren. « We willen hen niet alleen laten zien dat vliegen het mooiste is ter wereld, maar een toekomstige carrière in de luchtvaart kan deze fascinatie rechtstreeks bij je brengen. »
« Verder staat de airshow ook in het teken van de 75e verjaardag van de bevrijding van onze regio. Speciaal voor de gelegenheid werden een reeks jagers en bommenwerpers uit de Tweede Wereldoorlog naar Sanicole gehaald. »
Met tal van internationale deelnemers uit zowel de militaire als de private luchtvaartsector is de gelauwerde Sanicole Airshow een evenement van internationale standaard.
Op zaterdag organiseerde Luchtmachtbasis Kleine Brogel een spottersdag. Zie hiervoor ook het verslag van collega Jean-Pierre. Op zondag was er dan de eigenlijke airshow. In totaal mochten de organisatoren ongeveer 40.000 bezoekers verwelkomen.
Niet alleen in de lucht, maar ook op de grond waren verschillende vliegtuigen te zien. De vliegtuigen werden dit jaar een stukje dichter bij de startbaan geplaatst dan op de vorige edities. Met als gevolg: meer ruimte voor het publiek, maar dat wilde ook zeggen dat er tijdens de airshow geen vliegtuigen meer konden opstijgen. Eén van die statische deelnemers was deze Lockheed 12A Electra. Misschien wel een van de mooiste oldtimers die in ons land is gebaseerd. Het toestel met Amerikaanse registratie NC14999 arriveerde in 2018 in Genk Zwartberg en is eigendom van Luc Hellings. Deze Lockheed rolde op 6 december 1938 van de band bij Lockheed in Burbank (Californië) en werd tot 1950 ingezet voor de Continental Oil Company. Daarna vloog het nog verder bij verschillende andere bedrijven om de actieve carrière te beëindigen als springplatform voor parachutisten. De Electra kreeg een tweede leven toen het in 1989 werd teruggevonden door Pat Donovan in een hangaar in Texas. Het werd gerestaureerd en maakte zijn eerste vlucht na restauratie in 1992. Sindsdien is het een graag geziene gast geweest op airshows allerhande. Tussen 2003 en 2010 was het toestel zelfs te zien in Nieuw-Zeeland, waar Donovan toen heen trok. In 2017 werd het verkocht door Platinum Fighter Sales.
De avondvoorstelling werd geopend door Jean-Marc D’Hulst met de door Trescal gesponsorde Stolp Starduster. Daarna was het de Amerikaanse luchtmacht die de show mocht verderzetten. Deze US Air Force Reserve Command B-52H met registratie 60-0041 vloog vanuit RAF Fairford in het Verenigd Koninkrijk naar Sanicole. Normaal opereert het 93e bommenwerper squadron ‘Indian Outlaws’ vanuit Barksdale AFB in Louisiana (USA) maar de inzet van de strategische bommenwerpers in het Verenigd Koninkrijk kadert in het verder trainen van Fairford als forward operating location. De crew maakte één passage voor ze de acht Pratt & Whitney TF33-P-3/103 turbofans weer opentrokken en de donkere karakteristieke smoketrails achter zich liet. De Boeing B-52 Stratofortress dateert uit de jaren 1950. Deze Stratofortress werd gebouwd in 1960 en heeft verschillende wijzigingen ondergaan. Vooral in de afgelopen jaren, toen de Koude Oorlog eindigde, veranderde haar missierol van een nucleaire bommenwerper naar een conventionele bommenwerper. Zowat in ieder conflict waarbij de Verenigde Staten betrokken is geraakt in de afgelopen decennia speelden de B-52’s een actieve rol.
Een primeur bij Sanicole, na vorig jaar static te bewonderen op de Belgian Air Force Days was er in ons land voor het eerst een vliegende demonstratie van een Bell/Boeing CV-22B Osprey. Dit toestel combineert de start- en landingskenmerken van een helikopter met de snelheid van een conventioneel vliegtuig, het zogenaamde tiltrotor concept. Het doet dit door de massieve rotoren die aan zijn krachtige motoren zijn bevestigd te kantelen en ze in propellers te veranderen. Dit exemplaar is gebaseerd op RAF Mildenhall in het Verenigd Koninkrijk en maakt deel uit van het 7e Special Operations Squadron van de Amerikaanse luchtmacht. Met de Osprey kan de eenheid snel troepen inzetten of extraheren uit vijandige, gevoelige of ongewenste locaties.
De bijna-buren van NAVO-basis Geilenkirchen stuurden een Boeing E-3A Sentry naar Sanicole. De partnerlanden van de NAVO hebben in totaal veertien Airborne Warning & Control System (AWACS) vliegtuigen in dienst. Deze worden gevlogen en bemand door een multinationale crew uit zestien landen. Zie ook het artikel van Frans uit 2009.
Dit beeld maakt meteen duidelijk waarom een airshow bij zonsondergang nét dat tikkeltje meer heeft te bieden. Ook hier zorgen de vier Pratt & Whitney TF33-turbofans voor de karakteristieke smoketrails zoals bij de B-52 bommenwerper even voordien.
Een eerste deelnemer om het thema 75 jaar bevrijding te illustreren is de Boeing B-17G Flying Fortress ‘Sally-B’. Aan de stuurknuppel zat piloot Peter Kuypers (59) uit Steensel (NL). De gepensioneerde KLM-piloot vliegt ondertussen al acht jaar op de B-17 en klokte ondertussen al meer dan 250 vlieguren op dit vliegtuig. Maar de show die hij en zijn bemanning met de B-17 opvoerden kan zomaar eens de laatste zijn boven het Europese vasteland. Al 44 jaar wordt de in het Engelse Duxford gestationeerde bommenwerper door vooral Britse luchtvaartliefhebbers in de lucht gehouden als eerbetoon aan alle bemanningsleden van de USAAF die tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben meegestreden. De hoge kosten maken het echter steeds lastiger om de 74 jaar oude B-17 de dure oversteek te laten maken. Zo kost het vullen de van de brandstoftanks om en bij de 18.000 euro, goed voor negen uur vliegen. Tijdens het komende winteronderhoud moet ook een motor vervangen worden, een kost van om en bij de 100.000 euro. Een bedrag dat onder meer wordt gedragen door de Sally B. Supporters Club.
Nog een echte veteraan van de Koude Oorlog: De SAAB Sk37E Viggen in de typerende splintercamouflage. De Viggen werd in 2005 uit dienst genomen bij de Zweedse Luchtmacht, maar dit exemplaar vloog nog twee jaar verder in dienst van de Zweedse Defensie Materieel Administratie. In mei 2018 steeg deze straaljager opnieuw op, maar nu is het eigendom van constructeur SAAB en wordt het geëxploiteerd door de Zweedse luchtmacht historische vlucht met de burgerlijke registratie SE-DXO. De tweezitter SK 37 vloog voor het eerst in 1970 en er werden 18 exemplaren gebouwd. Bij de doorstart van de vliegactiviteiten van deze jet resteerden er nog ongeveer 300 vlieguren. Genoeg om liefhebbers in binnen- en buitenland nog enkele jaren tevreden te stellen. De historische vlucht wil er graag in 2026 het 100-jarig bestaan van de Zweedse luchtmacht mee vliegen. In Sanicole werd het gevlogen piloot door Stellan Andersson.
Een elegante voorstelling in het kader van 75 jaar bevrijding door de North American TF-51D Mustang Scat VII (OO-RYL) en de Supermarine Spitfire XVI SL721 (OO-XVI). De Spitfire werd gevlogen door Kris Van den Bergh, terwijl bij de Mustang Frédéric Vormezeele aan de stuurknuppel zat. Beide warbirds zijn gebaseerd in België en brachten een zeer gewaardeerde duo demonstratie. Het zachte avondlicht was mee verantwoordelijk voor een gepast eerbetoon. Onder de noemer ‘Eagle Squadron Belgium’ worden de Hawker Hurricane (OO-HUR), de Spitfire en de P-51 Mustang verenigd. Hiermee zijn ze sinds dit jaar aanwezig op diverse evenementen. De groep is dit van plan om dit volgend jaar nog meer te doen. Dat het Eagle Squadron kan bestaan is voornamelijk te danken aan Bernard Van Milders, Kris Van den Bergh en Johan Landuyt. Zij worden hierin bijgestaan door een aantal vrienden en gepassioneerden.
De headliner in de marketingcampagne was dit jaar het nationale Zwitserse team Patrouille Suisse. Het team met thuisbasis Emmen mocht in 2019 trouwens hun 55e verjaardag vieren. Door de lage bewolking kon de patrouille enkel hun rollende demonstratie geven tijdens de Sunset Show. Gelukkig ontbreekt hierin ook de – bijna perfecte – spiegelformatie niet zoals je op de foto kan zien. Met het invallen van de duisternis werden ook de naverbranders van de Northrop F-5E Tiger II’s duidelijker zichtbaar.
Nog zo een klassiek manoeuvre van de Zwitsers is de tunnel, een passende verwijzing naar de Alpen in hun thuisland. Hierbij komt de solo F-5 onder de rest aanvliegen. Maar waar ze doorgaans de flares opsparen voor de grande finale, gebruikte de solo nu de flares al na het afwerken de tunnel. De rest van de formatie loste tenslotte de lichtfakkels bij het wegdraaien verderop van het publiek, wat zorgde voor een wolk vuurwerk.
Het A109 Solo Display Team is ook een vaste waarde op Sanicole. De demo werd gevlogen door de kapitein-vliegers Stijn Soenens en Jo Jacobs. Het gebruik van de flares is niet alleen mooi om zien bij valavond, de lichtfakkels benadrukken ook nog eens de behendigheid van de helikopter.
Onze Belgische F-16 demopiloot Stefan ‘Vador’ Darte daalt tijdens zijn display spiraalsgewijs naar beneden en dropt hierbij een tiental flares. Een uniek schouwspel dat nog eens wordt geaccentueerd met de rook van de smokewinders.
Met het invallen van de duisternis maakten de reguliere airshowdemonstraties plaats voor de gespecialiseerde twilight performers. Het Britse Fire Flies aerobatic team maakte haar debuut op Sanicole met hun twee Vans RV4s. De gesynchroniseerde demonstratie in combinatie met de pyrotechnische vonken vanaf de vleugels maakte van hun act een echt luchtballet voor jong en oud.
OTTO de helikopter is een legende over de Atlantische Oceaan. In de handen van Roger Buis, Craig en Bob Hosking werd de helikopter gevlogen in de Verenigde Staten en kon er menig airshowfan bekoren met een sensationele voorstelling. OTTO is sinds 2016 gebaseerd in het Verenigd Koninkrijk en maakt deel uit van het O’Brien’s Flying Circus. De Schweizer 300C-helikopter met driebladige rotor zorgde voor een onvergetelijke finale. In handen van showman- en piloot Brendan O’Brien vulde OTTO de hemel boven Sanicole met maar liefst 50 kilogram vuurwerk. Als klap op de vuurpijl werd dat nog eens aangevuld met kleurrijke verlichting en rookeffecten.
De actie maakte tenslotte plaats voor een sereen moment. Op het einde van de show werd stil gestaan bij allen die hun leven hebben gegeven bij de bevrijding van België in september 1944. Een trompettist stond op de landingsbaan en speelde de bekende hymne Amazing Grace om de serene plechtigheid te openen. De airshow commentatoren Ric Peterson and Chris Christiaens gaven tekst en uitleg en tenslotte weerklonk de Last Post als passend eerbetoon. Ondertussen verscheen ook het silhouet van een Lockheed Martin C-130J Hercules van de Deense Luchtmacht in de allerlaatste flarden licht. De Hercules dropte een sliert van flares over de volledige lengte van de displayline. Dat stond daarmee symbool voor operatie Market Garden, waarbij heel wat luchtlandingstroepen werden ingezet. Het konvooi op de grond vertrok 75 jaar geleden vanuit het nabijgelegen Leopoldsburg. Een pakkende finale voor deze editie. Volgende afspraak vrijdag 11 en zondag 13 september 2020.
Tekst en foto’s: Tom Brinckman
