Op 1 september 2007 werd in Vorst een tijdelijke gedenksteen onthuld voor de bemanning van een aldaar neergestort vliegtuig. Informatie werd ons bezorgd door François Van Gehuchten (de voorzitter van de heemkring Laakdal), door Roger Mees en Steven Volckaerts.
Op de terugtocht van Keulen werd het toestel geraakt en het stortte neer in de Swinnebroeken op de grens van Vorst en Zittaart. De toen jonge knaap Fil Verluyten was er als de kippen bij en kon zelfs onderdelen van het vliegtuig naar huis smokkelen, waar hij ze na al die jaren nog steeds kan tonen. Vier van de zeven inzittenden kwamen om, waaronder de boordwerktuigkundige Patrick Hall. Drie andere konden ontkomen, maar werden de volgende dagen krijgsgevangen gemaakt. Samen met zijn drie ongelukkige kompanen werd Hall op de begraafplaats Schoonselhof in Antwerpen ter aarde besteld.
Drie nichten van Patrick Hall hebben altijd willen weten wat er met hun oom gebeurd was. Er ontstond een intense briefwisseling tussen de familie, Fil Verluyten en Eric Aerts van de LWGH (Laakdalse heemkring). Op uitnodiging van de LWGH kwamen de zusters Elliot en hun neef na al die jaren vanuit het verre California naar Vorst om de plaats van de crash te bezoeken. Dat bezoek vond plaats op zaterdag 1 september 2007 met een ontvangst op het gemeentehuis, waarna de inmiddels 75-jarige Fil Verluyten op de plaats van de crash als gids fungeerde.
Volgens gegevens van Steven Volckaerts was Sgt P. Hall de boordwerktuigkundige van Lancaster ED487 WS-D van 9 Sqn welke in de nacht van 16 op 17 juni 1943 neerstortte te Vorst tijdens een raid op Keulen. De Lancaster werd neergeschoten door Uffz. Hubatsch van 5./NJG5.
Gesneuveld : Sgt P. Hall, Sgt D. Webster, Sgt H.F. Poynter en Sgt D.G. Tremblay RCAF. Zij rusten op het Schoonselhof. Krijgsgevangenen : Sgt J.A. Aldersley, Sgt H. Popplestone en Sgt C.J. Sinclair.
Van Eric Aerts (Heemkundige Kring Laakdal) kreeg ik op 2 oktober 2007 volgende reactie : “Het « monument » dat op zaterdag 1 september door Mevr. Betty Elliott werd onthuld staat op de plaats van de crash, een tweehonderd meter verwijderd van de openbare weg. Hierdoor is het niet zichtbaar en ook niet publiek toegankelijk. De gelegenheidsconstructie mag niet als definitief worden beschouwd. Binnen de heemkring worden er plannen gemaakt om een permanent gedenkteken te plaatsen langs de openbare weg. Dit vergt echter een hoop administratieve rompslomp en de nodige sponsoring. Momenteel wordt door ons echter nog alle aandacht gegeven aan de voltooiing van het verhaal van de Lancaster ED487 WS-D. Twee personen die het hele gebeuren nog aan den lijve hebben meegemaakt zijn nog in leven. Ze bezorgen ons erg gedetailleerde informatie. Als alles meezit hoop ik ons onderzoek naar de bemanning en de crash eind 2007 af te ronden”.
