In de nacht van 30 op 31 maart 1944 vertrokken 17 Lancasters van 550 Squadron naar hun doelwit, Nuremberg. Daarbij was LM425 met squadron code BQ-N. Boven België werden ze gevolgd door een nachtjager die niet onmiddellijk aanviel maar probeerde om in een gunstige positie te komen om zijn « Schränke Musik » te kunnen gebruiken Met deze schuin naar boven gerichte machinegeweren konden Duitse nachtjagers die de meest kwetsbare onderkant van de zware Britse bommenwerpers treffen zonder daarbij moeilijke manoeuvres te moeten maken. Het vliegtuig stortte neer op een plaats genaamd “Coeur de Marie” aan de oevers van het stuwmeer op de Gileppe, 8 km ten oosten van Verviers.
Bij de crash kwamen vier bemanningsleden om het leven: de piloot F/S Arthur H. Jefferies CGM, de boordwerktuigkundige Sgt Robert H. Paxton, de navigator Sgt Harold Simpson en een van de boordschutters Sgt James W. Whitley. Ze werden begraven op de begraafplaats voor geallieerde piloten en bemanningsleden op het vliegveld van Brustem maar werden na de oorlog overgebracht naar het CWGC kerkhof van Heverlee.
De drie andere bemanningsleden, bommenrichter F/S Dennis S. Jeffery, radio-operator Sgt Stan A. Keirle en boordschutter Sgt W. George Upton werden krijgsgevangen genomen.
In 2008 hoorden twee mensen uit Jalhay, Jean Claude Pauly en André Decoanne, het verhaal van de crash van dit vliegtuig en ze waren verbaasd dat er voor de bemanning nog geen gedenkteken was opgericht. Op het grondgebied van Jalhay staan immers verschillende gedenktekens voor Britse bommenwerpers en voor twee Amerikaanse C-47s die in vlucht in botsing kwamen. Lancaster LM425 had men blijkbaar over het hoofd gezien. Daarom namen ze zelf een initiatief: ze kochten een steen in een steengroeve en lieten een plaat graveren met de informatie over de crash. Een bevriend kunstenaar sculpteerde in een tweede steen een neerstortend vliegtuig. Dat alles werd niet ver van de crashplaats samengebracht; de precieze plaats verdween in 1971 bij een uitbreiding van het stuwmeer onder water. In 2010 was het gedenkteken klaar maar in 2014 werd de plaats heringericht: alle reeds bestaande elementen werden bewaard maar werden anders geschikt, vandaar dat het monumentje er niet altijd hetzelfde uitziet op foto’s op het internet. Op 9 april 2016 volgde dan de officiële inhuldiging van het gedenkteken.
Met dank aan Patrick Vanhamel en Dirk Lamarque om ons dit gedenkteken te signaleren.
