Het 517th Parachute Infantry Regiment maakte deel uit van het 517th Parachute Regimental Combat Team zoals reeds eerder beschreven in het gedenkteken voor deze eenheid in Logbiermé (Trois Ponts). De getalsterkte van een Regimental Combat Team was groter dan een regiment door, in dit geval, toevoeging van een bataljon veldartillerie en een compagnie genietroepen, maar toch een stuk kleiner dan een divisie vandaar de benaming. Het 517th PRCT leverde strijd in Italië en in Zuid Frankrijk. Begin december 1944 verhuisden ze naar Noord Frankrijk om op adem te komen.
Op 16 december 1944 viel het Duitse leger aan in de Ardennen en het 517th werd bij valavond op 21 december naar België gezonden. De manschappen werden op trucks gezet en waren de ganse nacht onderweg, hotsend en botsend op de wegen naar het front. De originele bestemming was Werbomont op de noordflank maar de eerste instructies aan Colonel Graves, bevelhebber van het 517th, waren dat het eerste bataljon dat zou toekomen, zich diende de melden bij de 3rd Armored Division in Manhay en dat was het 1st Battalion. De 3rd Armored dreigde bij gebrek aan mankracht bij Hotton en Soy omsingeld en afgesneden te worden. Het bataljon van het 517th was dus een welkome versterking. In de late namiddag van 22 december stapten ze uit hun trucks ten noorden van Soy waar bleek dat nog een deel van B en C Company niet toegekomen waren (ze waren Soy voorbij gereden en werden ingezet ten zuiden van Manhay). Er kon niet gewacht worden op de achterblijvers want nog dezelfde avond werd de tegenaanval ingezet met de bedoeling het terrein tussen Hotton en Soy vrij te maken van Duitse troepen en een verdedigingslijn op te zetten. Na enkele honderden meters terrein gewonnen te hebben, liepen ze vast en de vallende duisternis maakte het er niet gemakkelijker op. De belangrijkste doel waren de Duitse posities op het kruispunt ter plaatse gekend als “Quatre Bras” (door de Amerikanen ‘Haid Hits’ genoemd). Op 23 december slaagde een peloton van C Company er in het kruispunt te veroveren en bij dageraad van 24 december was alle verzet opgeruimd. Diezelfde dag slaagden ze erin de weg tussen Soy en Hotton volledig vrij te maken.
Het 1st Battalion, 517th PIR nam defensieve posities in en het 290th Infantry Regiment, 75th Infantry Division, kreeg instructies om de Duitse posities bij La Roumière, een beboste heuvel ten zuiden van Soy, aan te vallen. Op 24 december, bijna om middernacht, zette het zijn aanval in maar een haastige voorbereiding en het open terrein zorgde ervoor dat bij dageraad het 290th vastgelopen was met grote verliezen aan manschappen. Het 1st Battalion werd opnieuw ter hulp geroepen en tegen de avond was La Roumière in Amerikaanse handen. Colonel Boyle, bevelhebber van het 1st Battalion, kreeg het bevel over alle Amerikaanse eenheden in de omgeving. De nacht werd gebruikt om de defensie te consolideren en te herorganiseren. Op Kerstdag kreeg Colonel Boyle het bericht dat zijn 1st Battalion afgelost zou worden; in de loop van de namiddag werden ze met trucks opgehaald om de rest van het 517th PRCT te vervoegen.
Om dit hectische, vier dagen durende gevecht van het 1st Battalion, 517th Parachute Infantry Regiment te herdenken, staat er op het kruispunt Quatre Bras een gedenkteken voor deze eenheid. Het herdenkt de 139 slachtoffers, waarvan 14 dodelijke, van het 1st Battalion.
