De B-24J Liberator 42-109807 van de 445th Bomb Group werd hier op 12 april 1944 neergehaald door Fw 190 van het Jagdgeschwader 26. Het monument werd onthuld op 1 juni 1996 en bestaat uit een gedenkplaat in staal met een glazen afdekking die is bevestigd op een granieten sokkel.
Volgens sommige publicaties droeg de Liberator de nickname ‘Tennessee Dottie’, dat wordt ten stelligste ontkend door auteur Terrance McHugh. De bijnaam ‘Tennessee Dottie’ was al toegekend aan een andere Liberator van het 703 Bomb Squadron, ook een onderdeel van de 445 Bomber Group.
Monument met als opschrift:
‘POUR QUE LE TEMPS N’EFFACE RIEN
Passant souviens-toi!
Ici est mort pour notre liberté
un officier pilote americain
dans son liberator B24J.
du 445 Bomber Group
701 Squadron
le 12-04-1944′
Hieronder de lijst met de bemanningsleden en hun lot:
Pilot 1/Lt John B. Anderson (+),
Co-pilot 2/Lt Jack C. Juras (EVD),
Navigator 2/Lt Walter Patrick McHugh (EVD),
Bombardier 2/Lt Lawrence J. Ebenkamp (EVD),
Nose gunner/radio operator T/Sgt Milton C. Stremple (wounded, POW),
Top turret gunner/flight engineer T/Sgt Michael Bungo (EVD),
Ball turret gunner/armorer S/Sgt Cornelius J. Harrington (POW),
Waist gunner/armorer S/Sgt George Philip Kountz Jr. (wounded, POW),
Waist gunner/armorer T/Sgt Albert Paul Horvath (POW),
Tail gunner/armorer S/Sgt Francis Joseph Rogalski (wounded, POW). Hij overleed op 15 mei 1944 in een ziekenhuis in Brussel aan zijn verwondingen. Het was zijn eerste en tevens laatste oorlogsmissie.
De meeste bemanningsleden verklaarden dat 1/Lt John Anderson tot het allerlaatste heeft geprobeerd om de bewapende Liberator te laten landen, ver van de huizen van burgers. 1/Lt John Anderson rust op het Ardennes American Cemetery.
Een heel aardige reactie kwam van Ken Harrington, US (24 mei 2012):
“Thank you for your article ‘Monument voor bemanning B-24 42-109807’ My late father C. J Harrington was a crew member of that plane. He always spoke in the highest terms of the Belgian people who helped him evade capture. He was picked up by a moto bicyclist and taken to local resistance members. He was turned in by a Rexist priest of the Fascist movement of Belgium. He was kept in Saint Gilles prison in Brussels. Thank you once again. Danke »
Info Renaud Hauquier (13/01/2013):
« J’habite à Oret et j’ai été amené, à la demande de mon ami Philippe De Ridder (historien local à l’origine de l’édification du momument), à rencontrer au Texas l’un des membres de l’équipage de ce B24 (Albert Horvath). »
Info Kevin Harrington (14/01/2013):
“I’m very happy to hear that a member of my father’s B-24 Crew is still alive. My father was in the ball turret and Staff Sergeant Albert Horvath was a waist gunner so he fought/flew in proximity to my dad. I know my father said he had difficulty getting out of his damaged turret. I don’t know how Lt. John Anderson was killed, but I suspect someone was flying the plane when my father jumped. My dad jumped with sufficient time for his parachute to deploy as he saw German planes Me 109’s I think still flying around. He hurt his ankle when he hit a pole just before landing and was taken away by a Belgian on a motor bike. A few months later a Rexist, from the Belgian SS General Léon Degrelle’s movement, turned him in and he was imprisoned in St.- Gilles prison in Brussels. My Father spoke sufficient French to pass as a Fleming with accented French.”
Info Kevin Harrington (15/01/2013):
“I don’t know my father’s prisoner of war camp. He said he took a very long march the winter of 1944-45 fleeing the Soviet Army. He ended up in a prison camp adjacent to the rocket base at Peenemunde.
My Dad was shot down on April 12th and he was not captured by D-day. He said he had identity papers describing his occupation as ‘distiller’. But the effectiveness of the Belgian resistance is testified that all the officers in my father’s plane evaded capture and were returned to their air bases.”
Info Kevin Harrington (16/01/2013):
“When my father was liberated in May of 1945 from his prison camp he was 90 lbs/42 kilos. He spent a year in a Veterans hospital in the Bronx before he was able to return to his pre-war job as a bus driver in Manhattan for the Fifth-Avenue Coach Company. He became a union activist in the 1950’s rising to the highest office in his division and was a leader in the famous 1966 New York City wide Strike. After retiring from his Bus company in 1966 he began to teach bus and truck driving as part of a poverty program to help poor people get better jobs. He died in 1986 of a heart attack.”
Info Terrance McHugh (25 December 2015):
“My name is Terrance McHugh and my father was navigator on that flight. I read the comments from Kevin Harrington asking for information. I would like to contact him. I am writing a book about this crash and what my father went through. Thank you for any help you can give me. Terrance McHugh,Columbia, South Carolina, USA.”
Inmiddels zijn twee edities verschenen van het boek ‘With the help of Strangers. Walter P.McHugh, Belgium 1944’. Auteur Terrance heeft het knappe boek in eigen beheer uitgegeven.
Walter Patrick McHugh werd in Chicago (Illinois, US) geboren op 6 juli 1920. Zijn vader was een Ierse Katholieke immigrant die er huwde met een Amerikaanse protestantse dame met Duitse roots. Vier jaar naar zijn geboorte kreeg Walter een zusje, Lillian. De moeder van Walter overleed in 1942, zijn vader in 1954.
Walter werd een professioneel baseball-speler, daar kreeg hij zijn koosnaam ‘Mac’. In oktober 1942 besliste Walter om zich aan te melden als vrijwilliger bij het Army Air Corps, de baseball-competitie was immers op een laag pitje komen te staan omdat veel jongens werden opgeroepen voor militaire dienst. Na een eerste basisopleiding kwam hij in Selman Field terecht (Louisiana, US) waar hij een opleiding tot navigator zou krijgen. Tijdens WOII werden hier maar liefst 50.000 navigators opgeleid. 2/Lt Walter McHugh kreeg er zijn Navigator Wings op 24 juni 1943. Op 22 november 1943 huwde hij met Gloria Ann Snively, een afstammeling van de Mormoonse pioniers die zich in de Salt Lake Valley hadden gevestigd.
Eind 1943 volgde de ‘Advanced Combat Crew Training’ en Walter werd toegewezen aan een B-24 crew op Peterson Field (Colorado, US). Walter en zijn vrouw Gloria woonden samen in Colorado tot januari 1944 toen de B-24 crew een oorlogsopdracht kreeg in Europa. Gloria vertrok ondertussen naar haar geboortedorp Ogden (Utah, US).
In Februari 1944 kwamen Walter en de overige bemanningsleden aan in Engeland. Ze werden toegewezen aan de 445 Bombardment Group (Heavy) – 701 Bombardment Squadron, gebaseerd in Tibenham (USAAF Station 124, South Norfolk). Tijdens WOII zouden maar liefst 568 bemanningsleden van 445 BG hun leven verliezen tijdens missies vanop Tibenham.
Op 12 april 1944 vloog Walter zijn negende missie. De doelen waren een montagehal voor vliegtuigen in Oschersleben (Saksen-Anhalt, Duitsland) en het vliegveld van Zwickau (ook in Saksen-Anhalt). Om 13.07 uur, net op het moment dat de vloot bommenwerpers de Duitse grens naderde, werd de missie omwille van de slechte weersomstandigheden afgeblazen. Op het punt van de terugkeer verloren de bommenwerpers zo’n 1.000 voet hoogte. De begeleidende gevechtsvliegtuigen verloren even het zicht op de Liberators en precies op dat moment sloegen de Fw 190 van de Luftwaffe hard toe. In een paar minuten werden vijf Liberators neergehaald, onder meer het toestel met navigator Walter.
Op 27 april 1944 kreeg zijn echtgenote Gloria het bericht dat hij vermist was. Al snel werd de telegram gevolgd door brieven die aangaven dat verschillende bemanningsleden het toestel met de parachute hadden kunnen verlaten. Op 14 september kreeg ze een telegram van Walter met de boodschap dat hij in leven was. Dankzij de moed van enkele Belgische patriotten die hun eigen leven op het spel hadden gezet, was hij erin geslaagd om uit de handen van de Duitsers te blijven. Op 6 oktober 1944 keerde hij terug naar de Verenigde Staten.
Na de oorlog ging hij opnieuw studeren. Hij behaalde zijn diploma voor apotheker en specialiseerde zich in de medische logistiek voor de USAF Medical Services Corps. Hij behaalde een Master in de Healthcare Administration en diende zijn land onder meer in Vietnam (1968/1969).
Walter McHugh is zijn Belgische vrienden nooit vergeten, hij kwam ze ook meermaals bezoeken. De zoon van Walter (en auteur van het boek) vraagt zich af of er nog nabestaanden zijn van de Dekairelle-familie uit Dinant. Zij hebben Walter vijf maanden onderdak bezorgd en hem verborgen voor de Duitse bezetter.
Walter Patrick McHugh overleed op 10 september 1981 en rust op het Arlington National Cemetery (Virginia, US). Zijn echtgenote Gloria overleed op 1 april 1993.
Het boek ‘With the help of Strangers’ is een absolute aanrader.
