De Armstrong Whitworth Whitley V Z6672 ZA-Y van het 10 Squadron werd hier op 19 augustus 1941 neergehaald. De Whitley was op weg naar Köln maar werd geraakt door een nachtjager, het beschadigde toestel slaagde er toch in om zijn bommen te lossen op Aken. Na dit bombardement en tijdens de terugkeer naar Engeland werd het toestel een tweede keer geraakt, deze keer door Oblt Heinrich Griese van het 1./NJG 1. Deze aanval werd de Whitley fataal. Bemanning : S/L Morris M. Kane (pow), P/O Ernest E. Manison (obs, +), Sgt H. le Q. Morant (rad/gun, pow), Sgt Harvey L. Crich RCAF (gun, +), Sgt Samuel Norcross (rad/gun, +).
Het lichaam van observer P/O Ernest Manison werd teruggevonden in de Zuidwillemsvaart bij Visé; hij is nog steeds begraven te Lanaye (Visé). De piloot S/L M.N. Kane en de radio-operator Sgt H. le Q. Mourant werden gevangen genomen.
De twee boordschutters, Sgt Harvey L. Crich RCAF en Sgt Samuel Norcross werden bij het wrak te Kanne gevonden; ze werden begraven op het Belgisch militair kerkhof aan de voet van de Tiendeberg waar de Belgische slachtoffers van de gevechten van mei 1940 begraven werden. De lichamen van Sgt Crich en Sgt Norcross werden in 1974 overgebracht naar Heverlee.
Het monument staat op de Tiendenberg en werd op 19 augustus 1999 ingehuldigd door W/O Norman Weiser van het 10 Squadron. Doedelzakspeler Raymond Brouns leidde de weg naar de plechtigheid en F-16 van Kleine Brogel overvlogen het monument. Het voorstel om het monument op te richten was gekomen van het Zuid-Limburgs WOII herdenkingscomité. Jacky Comhair kwam op het idee om de RAF-cocarde op het monument te plaatsen. Sgt. Steve Roberts (RAF) en leden van het comité bouwden het bakstenen monument op de zeer mooie locatie. De herdenkingsplaten werden geschonken door Luchtmachtpersoneel van Glons en Paul Daemen stelde de grond ter beschikking. In mei 2002 maakten Paul, Timmy en Dominique Daemen een betonnen rand aan het monument zodat het beter beschermd was. Best parkeer je de wagen beneden aan de berg en maak je er een mooie wandeling van. Het monument is bewegwijzerd als ‘Sgt Norcross Memorial’ en als ‘Engels-Canadees Oorlosmonument’.
Jacqui, de dochter van Sgt Samuel Norcross, was zes maanden oud toen haar vader om het leven kwam. Op 31-jarige leeftijd verhuisde ze van Manchester naar Australië. In 1996 bezocht ze het IWM in Duxford en vond er een boek met meer informatie over de crash waarbij haar vader om het leven kwam. In 1997 bezocht ze met haar echtgenoot Bill Gardiner voor het eerst Kanne en vanaf dan zouden ze bijna elk jaar opnieuw Kanne bezoeken. In 1999 schreef Bill de geschiedenis van Sgt Norcross en zijn bemanning neer in een boek « The Norcross File » (later vertaald als « De Whitley van Kanne »). In 2001 werden ze ereburgers van Riemst. Ze wonen nog steeds in Australië maar ondertussen heeft het echtpaar Gardiner-Norcross zelfs schikkingen getroffen zodat na hun overlijden hun asse bijgezet zal worden op het kerkhof van Kanne. In maart 2020 overleed Bill Gardiner maar door de COVID-pandemie was het niet mogelijk om naar België te reizen. Op 12 augustus 2022 kon de 81-jarige Jacqui met haar dochter Jenny naar Kanne reizen om er de urne van haar echtgenoot op de voorziene plel te plaatsen.
