De Aero-club Liège-Spa zocht al enige tijd naar een geschikt vliegveld en liet aanvankelijk haar oog vallen op een terrein te Ans maar koos uiteindelijk toch voor het vliegveld van Kiewit-Hasselt. Maar het vliegveld kwam er uiteindelijk toch en tussen 14 en 19 juli 1910 werden er vliegdemonstraties gegeven door Nicolas Kinet. Als gevolg hiervan begon men de accommodaties aan te passen en van 23 oktober tot 1 november hield men er ‘La Semaine d’aviation de Liège-Ans’. In juni 1911 was er te Ans een tussenlanding van het ‘Circuit Européen d’Aviation’. In 1911 vestigde zich ook een vliegschool op Ans maar de instructeur, de Fransman Leon Parisot, kwam op 29 juni 1913 om het leven bij vliegdemonstratie bij Visé. In 1912 kwamen ook de militairen naar Ans met observatieballons en enkele vliegtuigen. Ook in 1913 zouden ze nog terugkeren: gedurende enkele maanden waren militaire vliegtuigen permanent aanwezig op Ans. Toen de vliegtuigen in de hangars plaats moesten ruimen voor artillerie, bleek de situatie niet langer houdbaar en werden de vliegtuigen uit Ans teruggetrokken. Blijkbaar heeft de Duitse militaire luchtvaart in augustus 1914 van het vliegveld gebruik gemaakt. In 1919 maakten Britse militaire vliegtuigen regelmatig tussenlandingen te Ans op hun weg van of naar Duitsland. Ook twee Belgische militaire smaldelen waren er toen gevestigd. In september 1919 kwam een Franse piloot, Eugène Renaux, er met een Farman luchtdopen en rondvluchten maken. Daarna valt het terrein echter in onbruik en het zou tot 1930 duren vooraleer er weer van enige activiteit sprake is. In het kader van de Wereldtentoonstelling te Luik voelde men de behoefte aan een luchthaven om de buitenlandse bezoekers te ontvangen. In januari 1930 begonnen de werken, in april kwam Minister van Transport Lippens de officiële eerste steen leggen. De inhuldiging was voorzien voor 1 juni 1930 maar had uiteindelijk pas plaats op 15 september 1930. Sabena voorzag twee regelmatige luchtlijnen (Oostende-Het Zoute-Antwerpen-Ans en Oostende-Brussel-Ans) maar de dag na de officiële opening kondigde men de stopzetting aan wegens te weinig passagiers. Het gebruik van Ans beperkte zich dus uiteindelijk tot vlieg- en zweefvliegclubs. Al vanaf 1931 kwam men tot de bevinding dat de ondergrond (mijnbouw) de gebouwen op het vliegveld parten speelde en de verzakkingen zouden alleen maar erger worden in de jaren daarop. Eind 1934 werd het gebruik van het vliegveld voor opstijgen en landen verboden door het Bestuur van Luchtvaart en in 1935 werden de terreinen van het voormalige vliegveld verkocht. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog zouden nog enkele Duitse vliegtuigen nood- of crashlandingen gemaakt hebben op de terreinen. De Rue du Champ d’Aviation is een verwijziging naar het korte bestaan van een vliegveld te Ans. Voor deze korte historiek maakten we gebruik van het boek ‘Histoire du terrain d’aviation d’Ans’ van Bernard Wilkin.
Archieffoto vliegveld Ans, 7 mei 1933.
