Wireless operator bezoekt Melsbroek

We bogen ons eerst over een toenmalige kaart van Melsbroek. De drie smaldelen van de 139 Wing kregen in 1944 in Melsbroek totaal verschillende locaties toegewezen. Er was nauwelijks contact tussen het personeel van de verschillende smaldelen. Peter en zijn collega’s logeerden in het klooster van de zusters Ursulinen in Melsbroek, nu omgebouwd tot MS-kliniek. Een paar maanden geleden hadden George en zijn twee zonen (Peter en Philip) Melsbroek al eens lukraak verkend. Dankzij de Melsbroekenaars Elvire Vereecken en Pierre Dewael bezochten ze het vroegere klooster en George kon met zekerheid bevestigen dat dit tijdens de Tweede Wereldoorlog hun verblijfplaats was geweest. Voor of na de vluchten was er vrijwel geen contact met de officieren. Waar die logeerden kon George ons niet vertellen, ze zaten alleszins niet in het klooster.

George kreeg een rondleiding bij de 15 Wing en hij was bijzonder onder de indruk van de gastvrijheid van Comopsair. V.l.n.r. Hubert Verstraeten (medewerker van Hangar Flying en gastheer), Peter, George en Philip Verden.

George heeft natuurlijk veel belangstelling voor de RAF-hoek in het Dakotacentrum. De man is nu 87 jaar en gelukkig laat zijn gezondheid hem niet in de steek. In juli 2009 is zijn dierbare echtgenote overleden, 67 jaar waren ze onafscheidelijk met elkaar verbonden. Het afscheid deed hem veel pijn.

Thuis heeft George nooit veel over de oorlogsjaren verteld. George: “War was an horribly thing. You never discussed that”. Nochtans kan hij een logbook tonen om trots op te zijn, hij vloog maar liefst 64 missies. Zijn zoon Peter: “Pas na 65 jaar, nu mijn vader hier in Melsbroek ontvangen wordt, krijgen wij ook het lang verdrongen verhaal over zijn oorlogsverleden te horen. We zijn natuurlijk blij dat het neergeschreven wordt en dat de geschiedenis niet verloren gaat”.

In de bibliotheek van Dakota bekeken we foto’s van de 139 Wing. Spijtig genoeg herinnerde George zich na al die jaren geen namen meer, ook niet van de vele Belgen die er vlogen. V.l.n.r. Peter Verden, Frans Van Humbeek, George en Philip Verden.

In de mess van de Groenveldkazerne werd er natuurlijk verbroederd met oud-piloten. Links George Verden, rechts Lt Kol Vl Raymond “Ray” Baccaert, 15 Wing piloot van o.a. C-47 en C-119. In 1941 nam George Verden als vrijwilliger dienst bij de RAF. Training kreeg hij in de Havilland Dominie, Percival Proctor, Blackburn B.26 Botha en Avro Anson. Daarna vloog hij met Bristol Blenheim en North American B-25 Mitchell.

Tijdens de Kerstperiode van 1944 stuurde Peter van in Melsbroek een Kerstkaart naar zijn echtgenote. Op de omslag staan stempels van Melsbroek en van de censor. Op de kaart staat de route getekend die de geallieerden gingen afleggen, hun doelwit was Berlijn. Met Kerstmis kon George niet naar huis. Hij liftte naar Nederland waar hij zijn schoonbroer bezocht die dienst deed bij de artillerie. Een veilige Kerst was het allerminst.

Een erg emotioneel moment. George Verden bij het monument voor de 139 Wing in de Groenveldkazerne van Melsbroek. George: “Na al die jaren vind ik het nog steeds spijtig dat bemanningen van Bomber Command in Groot-Brittannië niet de verdiende erkenning krijgen. De verliezen die we leden waren zeer hoog. De publieke opinie begon te twijfelen aan het nut van het bombardement op Dresden en aan de bommentapijten. Bomber Command werd vergeten bij de uitreiking van medailles. Zelfs Enigma-ontcijferaars in kantoren kregen eretekens, wij die boven het luchtafweer hingen, werden voortdurend aan de kant gezet”.

Johny Nys, archivaris van het Dakota documentatiecentrum van de 15 Wing, nam een kader in ontvangst die Peter aan het museum schonk. Op de foto staat hij samen met een Mitchell-bemanning.

Bij zijn afscheid tekende George het gastenboek van Dakota. Hij is vast besloten om terug te komen. Volgende keer wil hij graag het Mitchell-restauratieproject van de Brussels Air Museum Fund bekijken (link naar site).